Heftige films van drie Syrische statushouders
MensenHILVERSUM - Heftig zijn de verfilmde verhalen van drie Syrische statushouders. Alle drie de filmmakers hebben een duidelijke boodschap aan de wereld. In hun met mobiele telefoons gemaakte films komen onderdrukking, geweld en oorlog aan bod. "Wat het vooral laat zien, is dat we samen verder moeten in deze wereld", aldus Ruud van Gessel maandag tijdens de opening van de Mobile Movie Days in Beeld en Geluid.
'De nachtmerrie' van Abdulrahman Nourellah, die maandag niet bij de première was van de My Story-films, komt het hardst binnen. In dit rauwe en harde filmpje van enkele minuten laat de Syriër zien dat de oorlog in zijn land hem nog altijd wakker houdt. Zeker als je in het veilige Nederland, waar je veel moeite voor hebt moeten doen om daar te komen, een bekende oorlogsmisdadiger tegenkomt.
Confronterend zijn ook de producties van Nabil Alaydi en Aya Bini. Alaydi, docent natuurkunde, laat in 'The shine of home in my childhood' zien dat je kinderen niet klein moet houden door ze het label 'dom' of 'stom' te geven. De impact daarvan, zeker als de vaderfiguur dat er om de haverklap inpepert, is heel groot. "In onze cultuur heeft de vader een heilige positie. Zulke opmerkingen kunnen de toekomst van een kind verwoesten. Ik hoop dat met de film mijn boodschap gedeeld gaat worden", legt de filmmaker voor het grote en intens witte scherm uit.
Bij Bini draait het in haar film 'The last witness' om huiselijk geweld. Voordat zij in Nederland terechtkwam, dacht zij dat dit hoorde bij het in oorlog verkerende Syrië. Hier ontdekte zij dat geweld achter de voordeur een mondiaal probleem is. "We moeten geweld niet doorgeven", merkt zij op.
