Sanja Verhoeve heeft haar medicijnkoffer gepakt en is klaar voor haar stage op Bali.
Sanja Verhoeve heeft haar medicijnkoffer gepakt en is klaar voor haar stage op Bali. Foto: Karin van Leeuwen

Chronische ziekte weerhoudt Sanja niet haar koffer te pakken en te vertrekken

Mensen

HILVERSUM - In de woonkamer van het ouderlijk huis op de Van Leeuwenhoekstraat, staat de koffer van Sanja Verhoeve (21) klaar. Moeder Nanja en vader Pascal zijn apetrots op hun oudste dochter. Want ondanks haar diabetes vertrekt de dappere Hilversumse naar Bali om daar vijf maanden stage te lopen. "Ik vind haar een bikkel en een voorbeeld voor andere jongeren met een chronische ziekte", vindt Nanja.

Sanja geeft toe: haar leven werd twee jaar geleden behoorlijk op z'n kop gezet. Ze was aan het werk bij de bioscoop toen ze zich niet lekker voelde. "Ik was beroerd en had zo'n enorme dorst, echt niet normaal. Dus ik dronk veel water, waardoor ik steeds naar het toilet moest." Ze ging ziek naar huis. Haar moeder, die wijkverpleegkundige is, vertrouwde het niet en prikte bloed toen Sanja 's avonds thuiskwam.

Bij een gezond iemand liggen de bloedwaarden tussen de vier en acht, Nanja constateerde dat de waarden van haar dochter over de negentwintig waren. Voor de zekerheid prikte Nanja nogmaals, maar de waarden werden alleen maar hoger. Ze belde de huisartsenpost, waar ze meteen terechtkon en de arts bevestigde het vermoeden van Nanja: haar dochter had diabetes 1.

Ze draaide de medische molen in, moest naar een diëtiste en een internist, leerde hoe ze insuline moest spuiten. En dat allemaal in een week tijd. Het was wennen om ineens als negentienjarige suikerpatiënt te zijn. "Maar weet je: ik accepteerde het vrij snel. Het voordeel was dat ik de puberteit achter de rug had en niet meer zo onzeker over mezelf was. In de puberteit maak je je druk over van alles, maar nu heb ik daar geen last meer van. En bovendien: als persoon ben ik er niet door veranderd, hoewel ik door schommelingen in mijn suikerspiegel wel sneller prikkelbaar ben. Ook ben ik sneller moe."

Voor haar studie ecologische pedagogiek gaat ze vijf maanden op stage. "Het was mijn droom om stage te lopen in het buitenland en ik wilde mijn droom niet in diggelen laten vallen door mijn ziekte." Natuurlijk was het makkelijker geweest om in Nederland een instelling te zoeken, maar de Hilversumse bewandelt graag de minder makkelijke weg. "Ik houd nou eenmaal van uitdagingen", lacht ze.

Lees verder in de digitale editie

Uit de krant