Nils is apetrots op zijn moeder Suzan Hilhorst. Haar tweede boek 'Eclips' is donderdag gepresenteerd en haar derde boek is in de maak.
Nils is apetrots op zijn moeder Suzan Hilhorst. Haar tweede boek 'Eclips' is donderdag gepresenteerd en haar derde boek is in de maak. Foto: Karin van Leeuwen

Passerende Pragenaren inspiratiebron voor Hilversumse schrijfster

Mensen

HILVERSUM - De woonkamer in het huis aan de Jacob Catsstraat staat vol met bloemen. Allemaal gekregen bij de presentatie van haar roman 'Eclips'. "Gelukkig hebben we genoeg vazen", roept schrijver Suzan Hilhorst (40) vanuit de keuken.

Ze zet de pot thee neer. "Het was fantastisch donderdag in Voorhoeve. Ik wist niet dat er zo veel mensen naar mijn boekpresentatie zouden komen."

Dertig, veertig hooguit had ze verwacht. Uiteindelijk waren er zo'n honderd belangstellenden vorige week donderdag in de boekhandel aan de Kerkstraat. Ze is er nog van onder de indruk. Voor haar op tafel het boek 'Eclips', haar fictiedebuut. Het eerste boek dat ze schreef, 'Sara en Liv', was non-fictie.

Een indrukwekkend boek over haar twee babymeisjes die vlak na de geboorte overleden. "Sara kwam kerngezond ter wereld, maar kreeg na een paar weken ernstige hartklachten. Ze heeft vijf weken in het Sophia kinderziekenhuis gelegen voordat ze overleed. De artsen konden haar ziekte niet verklaren." Niet lang daarna was de schrijver weer zwanger, beviel wederom van een ogenschijnlijk gezonde dochter, Liv, die na twee weken overleed aan dezelfde symptomen. Inmiddels blijkt uit onderzoek dat de meisjes zijn overleden aan een nog onbekende metabole ziekte. Zoon Nils blijft dus grote broer van twee zusjes die maar heel kort in hun leven waren, maar zorgden voor een achtbaan aan emoties.

Emoties
Hilhorst knikt. Ze is inmiddels expert op het gebied van emoties. "Doorgaan. In beweging blijven, desnoods op de automatische piloot, maar beweeg. Ik heb geleerd dat het mogelijk is om naast dat grote verdriet ook gewoon gelukkig te zijn. De dood van mijn dochters zal ik nooit accepteren, maar wel het verdriet dat daarbij komt kijken."

In september 2014 overleed Sara, in februari 2015 tikte de schrijver met haar zwangere buik aan het eerste deel van haar boek 'Sara en Liv'. In het Spaanse Gerona stapte ze in haar schrijfbubbel. "Van mijn kinderen hield en houd ik dagboeken bij. In die van Sara schreef ik ook tijdens haar ziekte. Ik voelde dat ik daar iets mee moest doen en werkte het uit."

Lees verder in de digitale editie

Uit de krant