'Je had bij de politie een streepje voor als je een instrument bespeelde'
CultureelHILVERSUM - Ze krijgen het publiek aan de polonaise, maar ook stil als 'The Last Post' klinkt. Doet het politiemuziekkorps al honderd jaar. En aan stoppen wordt niet gedacht. No way.
Een jubileumconcert samenstellen uit meer dan tachtig uur muziek is een behoorlijke klus. "Kijk, hier in deze kast zie je alle muziekstukken", wijst Jurjen Koetze aan. Het is dinsdagmiddag en de secretaris van Politie Muziekgezelschap Excelsior bereidt zich samen met concertmeester Janet Cornish voor op het concert ter ere van het honderd jaar bestaan van het korps, morgen om 20.00 uur in Gooiland. Op het programma staat die avond een muzikale reis door de tijd met stukken waaraan herinneringen of successen kleven.
In de krochten van het Hilversumse politiebureau heeft Excelsior een ruimte die stampvol staat. Met muziekinstrumenten die te groot zijn om thuis te hebben. Met bureaus bedolven onder papieren en snuisterijen en archiefkasten die uitpuilen van de goedbewaarde verhalen. "In deze ruimte wordt gerepeteerd. Niet door alle leden tegelijk, maar door een aantal, net als Janet en ik vandaag."
Tweeënveertig jaar speelt Koetze bij het korps. Zijn sollicitatiegesprek bij de politie staat hem nog helder voor ogen. Hij had dat met de norse hoofdinspecteur Draaisma, die vroeg of hij een instrument bespeelde en toen Koetze bevestigend antwoordde, was hij aangenomen. "Zo ging dat vroeger, je had bij de politie een streepje voor als je geschikt was voor de functie waarop je solliciteerde en ook nog een instrument bespeelde", weet de Hilversummer. Cornish, nu veertig jaar spelend lid bij Excelsior, had wat meer tegenwind. Ze was een burgermeisje van een jaar of twintig en kwam uit Engeland, maar was muzikaal. Ze kreeg groen licht.
Lief en leed
Natuurlijk is er veel veranderd de afgelopen jaren, beamen de twee. De drumband die Excelsior had en een majorettekorps zijn verdwenen, door het samengaan van politiekorpsen in den lande is 'Hilversum' uit de naam verdwenen en het aantal leden is sterk gedaald. Zesendertig leden zijn er, een hechte club die lief en leed deelt. "Muziek verbindt. Het is prima om alleen muziek te maken, maar met anderen, met een orkest is zo veel leuker. Het versterkt het groepsgevoel."
De ogen van Koetze glimmen als hij vertelt over het optreden dat ze onlangs hadden voor de vrijwilligers van het Antoniusziekenhuis in Nieuwegein en Maarssen. Een van de leden is daar vrijwilliger en tijdens een feestavond bij Van der Valk in Vianen werden vrijwilligers uitgenodigd een act op te voeren. Deze muzikant vroeg zijn vrienden van Excelsior en zo stond het complete orkest achter het gordijn als surprise act te wachten. "Echt een groot feest. Je moet je voorstellen dat je speelt voor een groot publiek, zo'n vijfhonderd man. Er werd polonaise gelopen, gedanst, het was heerlijk."
