'Dat mensen het in De Geus zo fijn hebben, geeft voldoening'

HILVERSUM - Jaren terug hebben de buurtbewoners voorkomen dat het buurthuis aan de Geuzenweg dicht zou gaan. En besloten ze het wijkcentrum zelf draaiende te gaan houden. Op hun eigen manier welteverstaan en bijna zonder financiële hulp van de gemeente. Het vernieuwende concept werkt in Oost heel goed en De Geus bloeit, vooral door de inzet van de vele vrijwilligers, als nooit ervoor.

"Wijkcentrum De Geus is een echt bewonersinitiatief. Wij vinden dat het anders kan en moet. Daarbij hoort echte participatie", zo stelt buurthuis-voorzitter Meijndert Ruitenberg. Dat is het uitgangspunt van de afgelopen jaren. Op hun eigen manier bouwen de vrijwilligers gestaag aan hun wijkcentrum. De Geuzenweg 84 is een plek voor en van de buurt geworden.

Arbeid Training Centrum Gooi en Vechtstreek
Terwijl de inkt onder het contract tussen De Geus en Arbeid Training Centrum Gooi en Vechtstreek (ATC) nog opdroogt, denken Ruitenberg en Bakker vrijdagmiddag de nieuwe aanwinst meteen aan te kondigen in het artikel. Zij zijn immers in de veronderstelling dat het interview gaat over het wijkcentrum, dat al vijf jaar zelfstandig draait. 

Hoewel dat niet helemaal onwaar is, is de aanleiding toch echt een andere. Dat zien de twee vrijwilligers zodra het grote glimmende plakkaat tevoorschijn komt. "Ik heb net op tijd het contract ondertekend, anders was de prijs opgedreven", grapt ATC-directeur Ingo Bom, nadat het duidelijk is dat de gezichten van De Geus tot Hilversummer van het Jaar 2019 zijn gebombardeerd door onze redactie. "Het is erg leuk. Dit had ik nooit verwacht. Dit is een teken dat we gerespecteerd worden voor onze inzet", meldt Bakker, terwijl hij naar de plaquette kijkt. "Een onverwacht cadeau is altijd mooi", is de eerste reactie van Ruitenberg. "Ik glim helemaal aan de binnenkant. Jullie hebben me stil gekregen en dat is lastig. Dit wordt zeer gewaardeerd."

Kwetsbare mensen van DAC/WESPP
Voor iedereen is De Geus een thuis. Dit jaar zette het wijkcentrum bijvoorbeeld direct de deuren open voor de kwetsbare mensen van DAC/WESPP toen de gemeente besloot dat de voorziening aan de Korte Noorderweg dicht moest. En in het eigen zorgnetwerk zijn meer dan honderd mensen 'afgevangen bij de voordeur'. Dat betekent dat zij met hun hulpvraag zijn doorverwezen. Deze vorm van buurtzorg is een mooie besparing, menen Ruitenberg en Bakker. 

Tevens is het wijkcentrum de eerste thuishaven van de LHBTI+-werkgroep, hebben Amerpoort en LFB, (de belangenbehartiger van mensen met een verstandelijke beperking) er al tijdenlang een plek. Ruitenberg en Bakker sommen nog vele clubs en instanties op: van Ierse dansvoorstellingen tot aan de Stichting Betrokken Omwonenden Busremise Hilversum en van de laaggeletterdheidsgroepen tot aan de gratis kledinguitgifte.

Licht rebelse
Eigen koers en altijd het belang van de buurt voorop: soms leidt dat tot onverwachte en impopulaire keuzes, zoals de dit jaar gesloten samenwerking met Familysupporters. In het Hilversumse zorg- en welzijnsland viel dit niet goed in het putje, maar De Geus maakte hierbij gebruik van 'the right to challenge'. Ofwel: denk je dat je het beter of goedkoper kan, regel het dan vooral. Dat eigenzinnige, licht rebelse past bij het wijkcentrum in Oost. Een klein beetje de luis in de pels. "Onze werkwijze wordt door de gevestigde orde ervaren als bijzonder, maar soms ook als lastig", verwoordt Ruitenberg het imago.

De wijze van uitvoering mag dan af en toe tegendraads zijn, het werkt wel. In de afgelopen jaren, sinds de vrijwilligers het buurthuis hebben overgenomen, zijn er volgens de twee heren mooie dingen voorbijgekomen. Dat varieert van nieuwe vriendschappen die zijn opgebloeid bij de koffiemomenten, een liefde die is ontstaan tussen mensen die in het pand werken tot aan het opzetten van het al genoemde Zorgnetwerk 1221, het samenwerkingsverband van meerdere instanties, waaronder politie, het Sociaal Plein en brandweer, die wekelijks een spreekuur houden. 

Dit initiatief kwam hier als eerste tot stand en wordt nu in heel Hilversum uitgerold. Binnen gebeurt er eveneens het nodige, gewoon omdat partijen in één gebouw zitten. "Je ziet dat er verbindingen ontstaan. En er ontstaan initiatieven tussen de gebruikers waar wij niets voor hoeven doen, zoals de kruisbestuiving tussen Amerpoort en de LFB. Met die ervaringen zou veel meer gedaan kunnen worden door de gemeente", meent Ruitenberg.

Korte lijnen
De kracht van de mensen bij De Geus is het snel kunnen schakelen, de onderlinge korte lijnen, met de voeten in de maatschappijklei staan en niet lullen maar poetsen. Als voorbeeld geeft Bakker dat ze in 2020 met elektrisch vervoer van en naar het wijkcentrum willen beginnen. Aanleiding hiervoor is een buurtbewoonster, afhankelijk van een taxipas, die urenlang in het buurthuis zat te wachten op haar ritje. "Ik ging om 14.00 uur en kwam rond 17.00 uur terug en ze zat er nog steeds, dus ja, dan gaan we het gewoon zelf doen", stelt Bakker.

Ander belangrijk element is participatie. Het werken voor en binnen de eigen wijk is opgenomen in de statuten. Dat er geen andere buurthuizen zijn in Hilversum die werken zoals De Geus verbaast de twee niet, ook al is het project bij De Geus omgedoopt tot een pilot in het raadhuis. Maar volgens de twee Hilversummers maakt de gemeente hier geen beleid op. 

Daarnaast passeren zo veel regels de revue dat het ook onaantrekkelijk is om zo veel eigen verantwoordelijk te nemen. "Vergeet niet dat het participatiemodel is verworden tot een commercieel monster van bestaande organisaties. Daar erger ik me aan", aldus Ruitenberg.

Duurzame toekomst
Toen ze het zo'n dikke vijf jaar terug overnamen, overheerste het gevoel dat niemand een stuiver gaf voor een duurzame toekomst van De Geus. Het tegendeel is bewezen. De huur komt maandelijks binnen - er is geen winstbejag. Er zijn dik zeventig vrijwilligers, het buurtcentrum zit echt in de lift en de verbinding in de wijk lijkt goed op gang te komen. 

Fierheid overheerst bij de voorzitter en de beheerder. De eerste haalt voor hem twee bijzondere momenten aan; momenten waarvan hij gaat glimmen. "Als ik hier na ons sinterklaasfeest een meisje helemaal zwevend naar buiten zie gaan met een Frozen-pop die ze hier zojuist gekregen heeft, dan is dat zo mooi. Of een ander gevoel van trots voor mij is de dankbaarheid van de LFB-mensen. Bijvoorbeeld als ze tegen mij zeggen dat ze het zo fijn vinden dat ik op ze wacht of de deur voor ze openhoudt. Dat ze het zo fijn hebben, geeft mij voldoening en daar draait het om", geeft Ruitenberg aan.

In de toekomst hopen beide heren dat er nog meer mensen uit de buurt binnen komen lopen voor een hulpvraag, een bak koffie of een ontmoeting en dat zij meer clubs weten binnen te halen. Verder op de ingezette koers en hier en daar de puntjes op de i zetten: dat is het devies voor 2020.