Pieter de Vries beklimt voor War Child de Kilimanjaro.
Pieter de Vries beklimt voor War Child de Kilimanjaro. Foto: ©Bastiaan Miché

'Waarom ik de Kilimanjaro beklim? Omdat het paybacktime is!'

Mensen

HILVERSUM - Zijn kinderen zijn stiekem trots. 'Kijk 'm gaan, die ouwe, rent een halve marathon.' Ja. En begin januari beklimt Pieter de Vries de Kilimanjaro.

Mensen zijn gemaakt om te lopen. En wandelen; wandelen is de meest basale ervaring. Nul hulpmiddelen zijn nodig om een ommetje te maken. "En dat vind ik kicken," grijnst Pieter de Vries. De 58-jarige Hilversummer maakt zich op voor een wel heel stevige wandeling: 11 januari vertrekt hij naar Afrika om daar de Kilimanjaro te beklimmen. Dat doet hij voor het goede doel. "Ik zet me in voor War Child omdat ik vind dat iedereen recht heeft op een zo goed mogelijke toekomst, zeker een kind."

Behoedzaam zet hij de koffie op het glazen tafeltje, gaat zitten, vouwt zijn handen en tikt met zijn vingertoppen tegen elkaar. "Waarom ik de Kili ga beklimmen? Omdat ik het een echt onwijze uitdaging vind, omdat ik er zelf enorm fit van word en omdat het paybacktime is. Het gaat mij goed en ik wil iets terugdoen voor de samenleving. En wat is er nou mooier daar een goed doel als War Child aan te koppelen?"

Fitter dan ooit
In zijn kantoor op de Van Hengellaan waar hij coacht en bedrijven adviseert, is het onderste boekenplankje gevuld met boeken over bergbeklimmen. Niet helemaal een beginner dus. De Vries schudt zijn hoofd. "Ik wandel graag en heb al 's een bergje gedaan. Wist je dat ik op mijn achtenvijftigste fitter dan ooit ben? Ben zes kilo lichter! Ik bedoel maar, mevrouw. Ik had nooit gedacht dat ik zou hardlopen. Want om fit te worden voor de beklimming raden War Child-mensen die er verstand van hebben aan veel te bewegen: fietsen, hardlopen of zwemmen. Ik dacht: hardlopen ligt het dichtst bij wandelen, dan doe ik dat. Ik liep de halve marathon van Rotterdam, de Dam tot Damloop en de Royal Run in Soestdijk. Ik verbaas vriend en vijand. En weet je, aan een inspannende uitdaging een goed doel koppelen is heerlijk. War Child wil dat we minimaal vierentwintighonderd euro ophalen en dat lukt gewoon. Mensen gunnen het mij, maar ondertussen steunen ze een goede Nederlandse organisatie die zich hard maakt voor kinderen en zorgt dat er geen geld aan de strijkstok blijft hangen."

Drank en hoogte
Zeven maanden geleden had-ie geen idee dat hij in januari 2020 dit zou doen. Tot zijn oog viel op een advertentie van War Child: 'De Kilimanjaro beklimmen én in de lange weg naar de top zo veel mogelijk geld ophalen voor kinderen in oorlog. Dat is de Kili-Challenge. Stel zelf een team samen of sluit je aan bij andere solisten. Durf jij de uitdaging aan?' stond erin. De Vries stroopte zijn mouwen op, formeerde een team van vijf personen en durft het aan.

'Pole pole'
In een half jaar tijd stoomt hij zichzelf klaar voor de beklimming, kijkt hij uit naar de top, huivert hij voor de afdaling. Schoenen en kleding, laagjes, veel laagjes dragen, heeft hij gekocht en de pillen voor eventuele hoogteziekte zitten in zijn rugzak."Ik heb wat hoogtevrees. En naar de bergrichel op de Kili waar ik zeshonderd meter naar beneden kijk, zie ik niet uit. Maar daar schenk ik gewoon geen aandacht aan, want u weet: alles wat je aandacht geeft, groeit."

De fitte Hilversummer loopt in een groep van vijfentwintig personen en wordt ondersteund door Afrikaanse dragers. "Dat zijn heel fijne mensen die continu roepen: 'pole pole' oftewel: rustig aan. Hardlopers zijn doodlopers, dat weten we allemaal." Weer die grijns.

Gratis seminar
Vlak voor zijn vertrek naar Afrika geeft De Vries donderdag 9 januari van 9.00 tot 13.00 uur een Life Refreshment Seminar 'Zo bepaal en realiseer je jouw ambities voor 2020'. "Gratis en voor niks. Belangstellenden kunnen zich aanmelden via pieter@pieterdevries.com en na afloop van het seminar dat ik houd in hotel Laapershoek, vraag ik om een bijdrage te doneren."

Uit de krant