In Hilversum gevestigd centrum voor mensen met kanker voelt als 'warm bad'; 'Ik hoop dat dit blijft'

HILVERSUM - Handen worden niet geschud en ook met elkaar zoenen doen de pakweg vijftig aanwezigen bij het verjaardagsfeestje van Viore niet. "Het coronavirus...", is de uitleg van directeur Miranda van den Eijnden. "We kunnen geen enkel risico nemen."

Het inmiddels veelbesproken virus houdt dus ook de gemoederen binnen het regionale inloopcentrum voor mensen die leven met kanker, hun naasten en nabestaanden bezig. Het gaat toch om een kwetsbare doelgroep, is daarbij de gedachte.

Toch is de sfeer binnen het pand op het Oostereind 115 er zaterdagmiddag niet minder om. De aanwezigen vieren dat het op 29 februari 2012 gestarte Viore alweer acht jaar bestaat en haar tweede 'schrikkelverjaardag' viert. "Het is hier fantastisch", zegt vaste bezoeker Marianne Vlug. "Je kunt hier je ei kwijt. Mensen weten waar je het over hebt. En je wilt met dit niet altijd je familie benaderen, dit is neutraler."

Prettig
Vlug 'zat al in het circuit' toen ze de aanstaande opening van Viore in 2012 in de krant aantrof. "Ik zat alleen op de bank en het was net alsof ik een hand in mijn rug kreeg van: 'Ga er maar heen'. En nu kom ik wekelijks; onder andere voor yoga en zingen in het 'Zingen voor leven koor'. En natuurlijk is het verlies van de mensen met wie je hier een band opbouwt niet fijn, maar toch blijf ik hier komen. Het is hier prettig."

Haar metgezel aan tafel tijdens deze high tea, Jeanette van Velzen, voegt toe dat het bij Viore fijn praten is met zowel bezoekers als vrijwilligers. Zelf schildert zij graag in het atelier, één van de vele ruimtes in het complex. "In 2015 is mijn dochter overleden aan baarmoederhalskanker, in 2016 kreeg ik kanker. Nu kom ik hier iedere donderdagavond om te schilderen. Als je schildert ben je echt met iets anders bezig dan met je ziekte."

Laatste verjaardag
Maar er zijn ook zorgen. Het is namelijk de laatste verjaardag die Viore binnen de huidige locatie op het ziekenhuisterrein - vanwege de nieuwbouw daar - viert. Komende zomer is het einde verhaal op deze plek. De zoektocht naar een nieuw onderkomen, eind vorig jaar al aangekondigd in deze krant, is nog altijd gaande. "Dat is wel spannend", erkent Vlug. "Waar gaan we heen? Ze zijn er druk mee bezig. Maar het gaat zo snel. In juni moeten we hier weg. Maar ik hoop wel dat dit blijft. Het is zo belangrijk."

Dat vinden uiteraard alle aanwezigen binnen Viore. "We gaan dapper verder", vertelt pr-medewerker Brigitte Volkers, al erkent zij dat de nieuwe locatie wel aan de nodige voorwaarden moet voldoen. Dicht bij het ziekenhuis en de natuur is een pré, en graag ook een gebouw met meerdere ruimtes voor de verschillende activiteiten maar ook in sommige gevallen vanwege de privacy. En dan mag het allemaal ook nog eens niet te veel kosten. "Ja, eigenlijk moet het haast een kopie zijn van de huidige locatie", vertelt Volkers. 

Grote familie
Zelf kwam zij met Viore in aanraking toe haar man twee jaar terug overleed aan prostaatkanker. Omdat ze zelf een pr-achtergrond heeft was het eigenlijk een logisch verhaal dat zij deze rol binnen Viore zou vervullen. "Het is ook zo'n fijne organisatie, echt een grote familie. Zo voelt het echt. Het is een warm bad."
Dat ziet ook Ralf van den Berg. Hij is voor het eerst binnen het pand, zijn vader heeft kanker. "Mijn zus las hierover in de krant vorige week, daarvoor had ik er nog nooit van gehoord. Ik verwachtte ook een heel depressieve sfeer, maar iedereen is juist heel vrolijk."

Terugkijkend op de afgelopen jaren bedankt bestuurslid Hans Scheltema van Viore in het bijzonder de vrijwilligers. "Als je ziet hoe het was en nu is...Ongelooflijk. Er zijn nog steeds mensen van het eerste uur. En 50.000 bezoeken is ontzettend veel. Dan merk je dat we voldoen aan een behoefte en steun in lastige tijden. En dat willen we graag doorzetten."