Het doek valt na 33 jaar voor Filmclub Hilversum
BedrijvenHILVERSUM - Wat hem betreft had zijn videotheek nog tot in lengte van jaren open mogen blijven. Willem Duurland (66) leunt op de balie waar talloze videobanden overheen schoven. Duwt zijn bril recht. "Tja. Het was afgelopen week een emotionele week. Heel emotioneel", zucht hij diep. Filmclub Hilversum, een begrip in de mediastad, sluit deze maand de deuren.
Filmclub Hilversum aan de Gijsbrecht van Amstelstraat was een van de laatste videotheken waar filmliefhebbers een filmpje konden halen. Dat kan nog een paar weken, daarna valt het doek definitief. Dat staat te lezen op A4'tjes in de etalage waar tevens op wordt aangekondigd dat 'alles weg moet'. De kasten, de stoelen, stellingen, ja zelfs de bakken Ben & Jerry's-ijs zijn in de uitverkoop gegooid. Op een bordeauxrode perforator is een stickertje geplakt. Voor vier euro kan het apparaat elders gaatjes stansen.
Ruggen
Duurland staat achter zijn balie. Heeft zo overzicht over de winkel. Een vrouw staat al een tijdje de ruggen van de videobanden te lezen. Pakt er zo nu en dan eentje uit, leest de achterkant en besluit dan of de band op haar stapeltje 'neem ik' terechtkomt, of dat ze hem terugzet.
Bloeiend
"Ja, het is jammer. Heel jammer", gaat Duurland verder. Drieëndertig jaar geleden streek hij neer op de Gijsbrecht van Amstelstraat nummer 225. Hij begon de videotheek met een ander stel waarvan hij het ondernemen leerde. Het andere echtpaar had andere plannen en Duurland zette Filmclub Hilversum voort. Samen met zijn zoon Robin maakte hij er een bloeiende onderneming van. Last van concurrentie had hij niet en er was voldoende vraag naar het huren van videobanden.
Vast contract
Het dichtgooien van de winkel heeft twee redenen, zo legt Duurland uit. De eerste is dat zijn zoon Robin, die naast het werk in de videotheek ook een andere baan heeft, een vast contract kan krijgen. "Computers zijn zijn lust en zijn leven. Hij wil daar graag in doorgaan." Duurland snapt dat wel. "Het gaat nu nog helemaal niet slecht met onze zaak, maar hoe is dat over twee, drie jaar? Dat weet je niet."
Boekhouding
Ze hadden al wel een voorzichtige toekomstplanning gemaakt. Robin zou meer in de zaak komen, terwijl Willem een stap terug zou doen. Hij had bedacht dat hij een, hooguit twee dagen in de videotheek zou helpen en een derde dag de boekhouding bij wilde werken. Door het aanbod van het vaste contract werd roet in het eten van die toekomstplanning gegooid.
