Afbeelding
Foto's: © Bastiaan Miché

Stakende juffen van de Avonturijn in gesprek met enkele ouders

Mensen

HILVERSUM - Net als in zo veel scholen in het land was er woensdag ook binnen de Avonturijn geen les. Maar in plaats van de deuren dicht te houden, gingen de juffen van de school aan de Larenseweg aan de hand van stellingen in gesprek met ouders over de kwaliteit van het onderwijs en de veranderingen die nodig zijn.

"Ik zou knettergek worden." Dat antwoordt Robert Winkel, voorzitter van de medezeggenschapsraad van de Avonturijn en vader van een basisscholier, op de vraag hoe hij het zelf zou vinden om voor de klas te staan. En daar ligt nu net het probleem. Het onderwijs slaagt er maar niet in om (goed) personeel te vinden. En dan is een 'incidentele' bijdrage van 460 miljoen euro weliswaar veel geld, maar het lost niets op, vindt ook directeur Ellen van Dorssen.

Met een T-shirt aan met daarop de tekst 'Ik ben GEEN toprioriteit' - een idee van televisiepresentator Arjen Lubach, met dus een bewuste spelfout in het laatste woord - staan de aanwezige juffen van de christelijke basisschool aan de Larenseweg enkele ouders te woord. De kinderen vermaken zich opperbest in een klaslokaal. Ze lijken de staking wel prima te vinden. 

(Tekst gaat verder onder de foto)

Misschien ligt daar ook wel het probleem. Heeft de actie zin?, is een vraag die meerdere keren voorbijkomt. "Eigenlijk zijn we wel zulke watjes dat we het op woensdag doen", geeft Van Dorssen toe. "Veel scholen zijn vroeg uit en op woensdag zijn ook veel ouders vrij. Maar je ziet dat er in allerlei sectoren wordt gestaakt, binnenkort ook de ziekenhuizen. Er is echt iets mis."

De belangrijkste reden om het werk neer te leggen is volgens de leerkrachten het lerarentekort. De recente opmerking van minister Arie Slob om bij gebrek aan handjes toch maar ouders voor de klas te zetten, was de bekende druppel (mocht de emmer nog niet zijn overgelopen). "Ik mag toch ook geen vliegtuig besturen met mijn slechte ogen", zegt de directeur. "En je ziet de leerkrachten nu om 14.15 uur gefrustreerd de klas uitlopen. Ze hebben dan weer niet alle kinderen de aandacht kunnen geven die zij verdienen. Want besef dit: we doen dit voor de leerlingen. Nu is het zo dat de toekomstige generatie niet het gewenste onderwijs krijgt. En dat doet pijn."

(Tekst gaat verder onder de foto)

En het probleem neemt alleen maar toe, verwachten de aanwezigen in de Avonturijn, waar normaliter 230 leerlingen in de verschillende klaslokalen zitten. "We waarschuwen al jaren", vervolgt Van Dorssen. "De grijze golf gaat er binnenkort uit en dat zijn er heel veel."

Maar leerkrachten hebben toch al veel extra's gekregen de laatste jaren? Bovendien hebben ze regelmatige werkuren en veel vakantiedagen. Van Dorssen hoort deze opmerkingen tijdens iedere verjaardag wel voorbijkomen. Maar van die gedachte klopt helemaal niets, geeft zij aan. Overwerken is geen uitzondering, maar een structureel iets. Wie dat niet doet, komt zichzelf de volgende dag tegen. En een keer ziek zijn, is haast geen optie. Dan worden collega's opgezadeld met nog meer problemen en stress. Van Dorssen: "En binnenkort gaat een collega met zwangerschapsverlof. Waar haal ik een vervanger vandaan?"

Namens de medezeggenschapsraad zegt Robert Winkel dat de ouders achter de staking staan. Ook hij vindt dat er structureel iets moet veranderen en leerkrachten hun stem moeten laten horen. "En misschien moet er wel een Deltacommissie Onderwijs komen."

Wie na de jaarwisseling niet meer voor de klas staat is juf Maartje Steenhof van groep 1/2 van de Avonturijn. Na veertien jaar lesgeven is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Het lerarentekort of het gebrekkige salaris is zeker niet dé reden om iets anders te doen, maar wel een reden, zegt zij. "Het is zeker sinds de invoering van het passend onderwijs enkele jaren terug veel omvangrijker en veel heftiger geworden."

(Tekst gaat verder onder de foto)

Juf Tessa Brama van groep 1 kan over dat laatste niet meepraten, ze staat pas een jaar voor de klas. Kijkend naar de aanwezige leerlingen beseft ze dat zij die staking wel best vinden. Maar met kinderen werken was voor haar de reden om in het onderwijs aan de slag te gaan. Om meer jongeren te interesseren voor de sector is toch vooral een beter salaris noodzaak, vindt zij. 

Brama hoopt in ieder geval dat er wat verandert, al ziet zij op social media ook wel dat lang niet iedereen de staking steunt. Toch is het van belang om een statement te maken en te benadrukken dat er een tekort is. Wat gaat ze woensdagmiddag na de staking doen? "Toch maar weer even aan het werk. Dat moet nu eenmaal. Maar niet te lang."



Uit de krant