Afbeelding
Foto's: Wendy Leutscher

Inzameling Aloysius College doorslaand succes: dozen voor goederen op weg naar Turkije en Syrië

Mensen

HILVERSUM - Een inzamelingsactie op het Aloysius College voor de slachtoffers van de aardbeving in Turkije en Syrië is op prettige wijze compleet uit de hand gelopen. “Mensen zijn massaal spullen komen brengen”, aldus initiatiefnemer Wendy Leutscher. “Je zag de kinderen op school ook weer gaan lachen.”

Leutscher is docent aardrijkskunde en tevens afdelingsmanager havo 3/4/5 binnen de school aan de Hilversumse Schapenkamp. Met havo 5 was er bovendien net het onderwerp aardbevingen afgerond. Vrij snel na de ramp zag ook zij dat een groot aantal van de 550 leerlingen geraakt was door de beelden. Bekend is ook dat familie van enkele leerlingen bij de aardbeving is overleden. Zo verloor een meisje uit de eerste klas haar zus. “Ook andere leerlingen waren van de leg”, aldus de leerkracht. “Men was vol emotie”

Natuurlijk wordt er dan binnen de school over de aardbeving en de gevolgen daarvan gesproken. “Maar ik vond dat we wat moesten doen, ook als signaal naar de leerlingen en hun families. We hebben een groot percentage Turkse en ook Syrische kinderen op school. En voor ons binnen de school geldt dat als er wat is, dan help je elkaar.”

Geld inzamelen was daarom een optie, echter eind vorig jaar hield de school al een geldinzameling voor Het Vergeten Kind. Bovendien kwamen vlak na de aardbeving juist de berichten binnen dat er een groot tekort was daar aan luiers, babyvoeding, menstruatieproducten, warme dekens en warme kleding. 

Massaal
Om die reden ging er een bericht uit naar alle ouders binnen de school om spullen te komen brengen. Leutscher had vier draadkarren geregeld en dacht hier voldoende aan te hebben. “Maar na één dag waren die karren al vol. De tweede dag hebben we daarom een studielokaal geopend om daar de spullen naartoe te brengen. Mensen kwamen massaal. Ook de gemeente belde met de vraag of zij iedereen met goederen naar ons door konden sturen. Daar hebben we nee tegen gezegd. Dat werd te veel. Maar de andere buurtacties konden wel komen.”

(Tekst gaat verder onder de foto.)


Wat volgde waren dagen vol emotie, vervolgt de leerkracht. Zo kwam een buurtbewoner kleding brengen van haar onlangs overleden man. Ze durfde het niet weg te doen, totdat ze van de actie hoorde. Stond ze met tranen in haar ogen afscheid te nemen van de kleding en het gaf haar een warm gevoel dat het zo goed terechtkomt. Ook de kinderen waren heel dankbaar voor alle hulp. Je zag ze weer gaan lachen, ook doordat zij iets konden doen.”

Vervolgens slaagde Leutscher erin om contact te leggen met de Turkse gemeenschap voor vrijwilligers en kwam er een vrachtwagen beschikbaar om de spullen naar de Turkse grens te brengen. Dat bleek ook nog wel een gedoe. “De vrachtwagen zou hier vrijdag komen, maar alle spullen moesten we dan wel in dozen stopen. Toen deden we een oproep om dozen te brengen en brachten mensen massaal dozen. Vrijdagochtend hoorden we weer dat alles gesorteerd moest worden. Toen hebben we snel wat leerlingen geronseld om alles te sorteren en in te pakken. We zijn tot 18.30 uur bezig geweest. Ook maandagmorgen worden er nog spullen opgehaald. In de middag hebben we weer een lege school.”

(Tekst gaat verder onder de afbeelding.)


Op de vraag waarom er niet voor het inzamelen van geld was gekozen - dat was vanuit de hulporganisaties toch het verzoek? - zegt Leutscher dat op het moment van dat verzoek de actie binnen de school al volop gaande was. “Er waren ook ouders met een kinderkledingwinkel. Die hadden al allemaal tassen klaar liggen. En geld inzamelen hadden we in december dus ook al gedaan. Het mooie is dat heel veel ouders deze actie weer hebben gedeeld met anderen. Het werd echt een gemeenschapsactie. Heel mooi, ook voor de leerlingen.”


Uit de krant