Storm door het bos

Stormen Dudley, Eunice en Franklin raasden de afgelopen weken door de bossen van het Goois Natuurreservaat. In onze bossen spreken we niet van stormschade. Sterker nog: een beetje flinke storm is een zegen voor het bos.

Omhoog gewipte wortelstelsels met kluit en al, gaten waarin water zich verzamelt, steile zandwandjes voor graafbijtjes en graafwespjes, microklimaten uit of in de wind en zon bepalen welke soorten planten, schimmels, mossen en korstmossen zich hier gaan ontwikkelen.

Dood hout, staand of liggend, vormt een voedselbron. Voor schimmels, voor kevers die eitjes leggen en voor hun larven die het vermolmde hout verteren. Voor honderden pissebedden per stam die van het hout molm maken: een bron van voedingsstoffen voor al het nieuwe leven dat op deze open plek gaat groeien. 

Zaailingen van berk, grove den, hulst, lijsterbes die het licht van de opengevallen plek gebruiken om naar het licht te groeien. Al dat gewroet en geknaag van keverlarven en pissebedden vormt ook een belangrijke bron van voedsel voor vogels als spechten en boomklevers, maar zeker ook voor de dassenfamilie die een dode liggende of staande dode boomstam ontdoet van zijn schors, op zoek naar iets lekkers.

Tip: De boswachters, beheerders en terreinmedewerkers van het GNR zullen inmiddels de meeste paden wel weer begaanbaar hebben gemaakt met de motorzaag, trekker en mobiele kraan voor jouw volgende bezoek. Zie je onverhoopt toch nog ergens in het Goois Natuurreservaat een gevaarlijke situatie, laat het ons weten met de precieze locatie erbij. Dank voor je medewerking!

John Didderen, boswachter

Foto: Bart Siebelink