Het debat in de raadzaal kan wel een oppepper gebruiken.
Het debat in de raadzaal kan wel een oppepper gebruiken. Foto: Archieffoto: Bastiaan Miché
Opinie

Politieke debat in Hilversum op sterven na dood

Politiek

HILVERSUM - Wie pakt de AED en luistert vlug naar de instructies? Deze is namelijk hard nodig in de raadzaal. De patiënt ‘het politieke debat’ vraagt dringend om reanimatie, want momenteel dreigt zij een stille dood te sterven. En daarmee ook de lokale democratie.

Eigenlijk volstaat de term vergadering niet meer. Het woordenboek leert dat een vergadering een bijeenkomst van meerdere personen is die met elkaar spreken en/of afspraken maken voor een gemeenschappelijke toekomst. 'Veredelde mededelingsbijeenkomsten' dekt de lading beter. Het is niet dat de fracties het niet serieus nemen. De voorbereiding voor commissie én raad is goed. De teksten, die voorgelezen gaan worden, zijn uitgeschreven. De moties en amendementen zijn ingediend en netjes voorgelegd bij de andere partijen. Met de dossierkennis is niets mis. Dito met de betrokkenheid.

Maar met elkaar debatteren, elkaar op scherp zetten, een gecoördineerde actie van (oppositie)partijen om de druk bij het college op te voeren, standpunten verdedigen, eens een steek onder water geven, de ander overtuigen of die vuist hard op de tafel te laten denderen. Niets van dat. Waarom laat niemand kleur zien? Waarom geeft niemand kleur aan het debat? Daar is de raadszaal toch voor bedoeld? Nu is het zo braaf. Ultra-beschaafd. Ingedut. Passief. Kleurloos.

Want wat krijg je nu? Iedereen doet zijn eigen plas en de coalitie loodst aan het einde van de avond alle voorstellen binnen volgens plan. Van enige interactie met elkaar of met het college is nauwelijks sprake. Van een interruptie schrik je op. Meest spannende van de bijeenkomsten is welke van de zeven wethouders naar voren komt om de vragen te beantwoorden of iets te zeggen over de moties of amendementen. De portefeuilles zitten zo in elkaar vervlochten dat het zelfs voor de diehard-volgers een soort tombola is geworden.

Er zitten rare mechanismen in de raad. Het is heel normaal om de volledige spreektijd op te souperen voor een motie die voorafgaand aan de vergadering al een dikke meerderheid heeft, maar een partij die nogal veel moties indient te verketteren met de mededeling dat zoveel voorstellen (die het allemaal niet haalden) verspilling is van de vergadertijd. Als er eens iemand wat langer blijft staan bij de microfoon en doorvraagt dan volgt een standje tijdens het volgende presidium. Dat is niet manier waarop het hoort. Maar het debat is bij deze ongeschreven regels niet gebaat.

Daarnaast is het duale stelsel eveneens failliet. Wie zien een wethouder die de eigen fractie vragen over een typisch partij-onderwerp souffleren, zodat er wat fake-reuring komt. Vervolgens worden deze vragen letterlijk overgenomen en ingediend. Een andere collegepartij wil werk maken van een onderwerp, maar zit klem in de coalitiegreep en vraagt aan een oppositiepartij de kastanjes uit het vuur te halen. Zorgen uiten is je op glad ijs begeven.

Lees verder in de digitale editie

Uit de krant