Naast Karin Walters (links) was Angelika Pelsink de tweede wethouder namens Hart voor Hilversum.
Naast Karin Walters (links) was Angelika Pelsink de tweede wethouder namens Hart voor Hilversum. Foto: Bastiaan Miché
Opinie

Met opstappen verlost wethouder Pelsink vooral zichzelf uit haar lijden

Politiek

HILVERSUM - Politiek is een vak. Daar heeft Hart voor Hilversum-fractievoorzitter Jan Slingerland groot gelijk in. In het geval van Angelika Pelsink is een rood vinkje door 'ongeschikt', zoals in de tv-commercial van de koninklijke landmacht, een feit. Het avontuur als wethouder is kort geworden. Vrijdag maakte ze bekend er de brui aan te geven. Daarmee heeft zij zichzelf uit haar lijden verlost.

"Gaat het er hier altijd zo aan toe?", was de vraag van een verbouwereerde man die tijdens de commissie Zorg en Samenleving naast mij zat op de publieke tribune. Het was chaos troef, waarin de wethouder spartelde, niet sterk overkwam en overduidelijk hulp nodig had van de ambtenarij. Mede door toedoen van commissievoorzitter Jacqueline Kalk doorstond zij deze storm.

Vorige week woensdag, toen de commissie de begroting besprak, was het van hetzelfde laken een pak. Zeker toen bleek dat zij toezeggingen over Werkervarings- en scholingsprojecten voor (ex)psychiatrische patiënten (WESPP) naast zich neer had gelegd. Opnieuw sloeg de vlam in de pan. Het vuur werd haar uiteindelijk te heet onder de voeten.

Haar kracht zat hem absoluut niet in de plenaire vergaderingen. Krachteloos, hulpeloos en ideeloos kwam Pelsink over. Een hert dat in de politieke koplampen keek. Vaak leek het er in de raadzaal op dat ze de dossiers niet kende. Volgens Slingerland was dat niet aan de orde. Als de truc om vragen per brief te kunnen beantwoorden niet lukte, sloeg de paniek toe. De drang om brieven te schrijven naar de raad had volgens Slingerland alles te maken met een gedegen aanpak. Zo kon zij zorgvuldig te werk gaan, luidde de uitleg. Maar het oogde als een teken van zwakte.

Het tafereel dat ontstond als er doorgevraagd en voor Hilversumse begrippen doorgezaagd werd, was komisch en triest tegelijk. Direct renden ambtenaren naar haar tafel, werden dingen snel ingefluisterd en sloeg haar WhatsApp op hol met antwoorden vanaf de tribune. Wat van boven en van de zijkant van de raadzaal kwam, werd netjes opgedreund.

Schrijnend was ook het enorme contrast met andere nieuwe wethouders zoals Annette Wolthers en Arno Scheepers. Dan slaakte de zaal een zucht van verlichting door hun eloquentie, verstand van zaken en adequate respons.

Het gevolg was dat meerdere fracties het gevoel kregen dat Pelsink geen benul had waar ze mee bezig was. Begrippen als 'tenenkrommend' en 'beschamend' vielen. Het gemor over haar optreden of juist het gebrek daaraan nam toe. Zelfs zo erg dat een motie van wantrouwen al in de pen zat voor de raadsvergadering van woensdag 14 november. Zover is het niet gekomen, doordat Pelsink zelf de handdoek in de politieke arena heeft gegooid.

Dat Pelsink als tweede HvH-wethouder uit de hoge hoed kwam, was op z'n zachtst gezegd verrassend begin juni. Kandidaten met meer politieke en 'Hart'-roots zoals Jerry Braaksma, die door de selectiecommissie van de partij was goedgekeurd, zijn aan de kant gezet voor de nieuwkomer in de politiek. De portefeuille Zorg en Welzijn zou beter passen bij de oprichtster van kinderopvangorganisatie De Klimboom dan bij Braaksma of Michiel Eerenberg, was de verklaring van de onderhandelaars.

Direct na de presentatie van het nieuwe college en het coalitieakkoord op vrijdag 1 juni sprak Pelsink vol vertrouwen over haar nieuwe functie. Ze realiseerde zich dat ze nieuw was in de politiek, maar ze zag zichzelf als een ondernemer met veel bestuurservaring. Met veel animo begon ze aan de klus met daarin ook Buurten en Wijken. Ze sprak uit op deze terreinen van betekenis te kunnen zijn, maar in die opzet is zij in die korte tijd niet geslaagd.

Ingmar Meijer

Uit de krant