'Pernod: wat is dat nou voor woord?'

Erik van Zadelhof is een van de vele vrijwilligers binnen Hospice Kajan in Hilversum. Met enige regelmaat verschijnt in De Gooi en Eembode de rubriek 'Het Laatste Stuk', een geanonimiseerd verhaal uit de praktijk.

Dit keer scrabble.

'P.E.R.N.O.D. – Pernod', voldaan en met de tong uit zijn mond maakt meneer Willemse bijna zijn hele plankje leeg door dit woord op het scrabblebord te leggen. Hij begint te tellen. Helaas hebben alle letters maar de waarde van een punt, behalve de P met 3 punten. Maar omdat hij die P net op het vakje met 3x letterwaarde heeft gelegd, krijgt hij toch nog 14 punten. En bovendien is zijn plankje bijna leeg en kan hij 5 nieuwe letters pakken: nieuwe ronde, nieuwe kansen.

"Pernod: wat is dat nou voor woord? Daar heb ik nog nooit van gehoord!", protesteert de andere speler, mevrouw Koenders. "Dat jij daar nog nooit van gehoord hebt komt omdat je dat je hele leven nog niet hebt gedronken. Maar in Frankrijk drinkt iedereen het, een gele anijsdrank met water of puur." "O, maar dan is het dus een merk," riposteert mevrouw Koenders, "en dat mag niet." "Hoezo mag dat niet", vraagt Willemse. "Aspirine is toch ook een merk, mag dat dan ook niet?" "Dat mag wel," zegt mevrouw Koenders,"want dat staat in het woordenboek. Laten we het woordenboek er maar eens bij halen."

De Dikke Van Dale komt op tafel en meneer Willemse voelt onraad. Maar ten onrechte, want daar staat het echt: Pernod: pastisdrank genoemd naar de fabrikant Henri-Louis Pernod. Monkelend legt mevrouw Koenders zich neer bij de uitleg van het woordenboek.

Maar nu is het haar beurt. Met de P van Pernod ziet zij in de volgende ronde kans om het woord 'Partita' te leggen. Ook dit woord bestaat voor het grootste deel uit laagwaardige letters, maar omdat de A op 3 x woordwaarde komt, mag zij 27 punten opschrijven. Haar wraak is zoet.

Nu is het meneer Willemse die protesteert: "Partita, wat is dat nu weer voor onzin?" Mevrouw Koenders, die haar hele leven pianolerares is geweest, zegt met een superieure glimlach: "Zoek het zelf maar op in het woordenboek. Dan onthoud je het beter." Dat doet meneer Willemse en inderdaad, daar staat het: een partita is een suite.

Zo houden Willemse en Koenders elkaar dagelijks bezig in de huiskamer van het hospice en geven zo een speciale betekenis aan de laatste fase van hun leven. En als het te laat wordt en het spel nog niet klaar is, dan blijven de plankjes staan op tafel en worden de letters afgedekt.

Als verpleegkundige Marlous meneer Willemse op zijn kamer welterusten gaat wensen, vindt zij hem in bed nog druk bezig met nadenken over wat hij kan doen met de letters T, I, V, E, N en O. "Nu lekker gaan slapen, meneer Willemse," zegt ze, "dan ben je morgen weer fris."

Terug in de huiskamer bekijkt ze zijn plankje en ziet in de letters opeens het woord 'Noviet'. Even overweegt ze om de letters in die volgorde te leggen, maar dan bedenkt ze zich: dat moet Willemse zelf maar uitvinden.