Erik van Zadelhof: 'Haar moeder'

Erik van Zadelhof is een van de vele vrijwilligers binnen Hospice Kajan in Hilversum. Met enige regelmaat verschijnt in De Gooi en Eembode de rubriek 'Het Laatste Stuk', een geanonimiseerd verhaal uit de praktijk.

Dit keer: 'Haar moeder'.

"Jaarlijks worden In het hospice enige tientallen mensen verpleegd en begeleid naar het einde. Meestal gaat het om mensen die onbekend zijn voor de staf. En omdat het Gooi een overzichtelijke omgeving is, komt het soms ook voor dat iemand die wel bekend is zijn of haar intrek neemt: bijvoorbeeld de buurman van een vrijwilliger of de overgebleven echtgenoot van iemand die hier al eerder is komen te overlijden.

Het wordt extra intiem wanneer het familie van een personeelslid betreft. Dat gebeurt als de moeder van vrijwilligerscoördinator Els opeens comateus raakt. Haar familie staat voor het dilemma wat te doen. De moeder is nog niet stokoud, maar zij lijdt aan darmkanker en haar vooruitzichten zijn niet goed.

Daarom ligt een ziekenhuisopname niet direct voor de hand. Het flitst door Els heen dat er net op dat moment een kamer vrij is in haar eigen hospice. Maar is het nou wel zo handig om werk en privé zo te vermengen? Overleg volgt met broer en zus. Els moet zelf maar beslissen, vinden zij, want die kent de gang van zaken in het hospice nu eenmaal het best omdat ze er zelf werkt. Els blijft aarzelen maar wordt overtuigd door collega's om haar moeder te laten opnemen. Dat geeft de doorslag.

De volgende dag al rijdt Els in haar eigen Fiat achter de ambulance aan naar het hospice. Ze kent de route natuurlijk op haar duimpje, maar deze keer is het toch anders. Eenmaal in het huis worden haar direct alle zorgen uit handen genomen. Na een paar dagen komen alle kinderen en kleinkinderen langs. Er wordt Chinees bezorgd en er wordt een glaasje bij gedronken.

Behalve verbondenheid met haar moeder en familie voelt Els zich ook trots om hun te kunnen laten zien wat het hospice te bieden heeft. En het personeel heeft ook aandacht voor Els zelf, die hier nu meer is als familie- dan als staflid. Voordat zij 's-avonds gaat slapen op de logeerkamer om dicht bij haar moeder te zijn, komt verpleegkundige Ina haar nog een Reiki-behandeling aanbieden. Het korte verblijf van moeder kortom geeft een wonderbaarlijke interactie tussen professionele zorgomgeving en familiaire intimiteit.

Als Els de volgende ochtend wakker wordt en nog een beetje ligt te soezen over wat de komende dag zal brengen, loopt Ina bij haar binnen met een ontbijtje. Ze zegt: Lieve Els, je moet niet overdrijven: zo vroeg ben je nog nooit op je werk geweest!"