'Welk onderwerp ik ook krijg, ik ga er sowieso mijn tanden in zetten'
Wethouder Nicolien van Vroonhoven neemt binnenkort voorlopig afscheid van de politiek. De CDA'er kijkt terug op vier bewogen, maar tegelijk mooie, jaren.
hilversum De Egelshoek, het KRO-complex, de ontwikkelingen binnen het Goois Natuurreservaat, het crematorium, dierenwelzijn en de huisvesting van statushouders. Genoeg lastige dossiers die voor wethouder Nicolien van van Vroonhoven niet altijd even soepel verliepen. Toch, stelt zij, is de cirkel nu rond. "Ik heb de dossiers netjes afgemaakt."
Haar kamer in het raadhuis is opvallend goed opgeruimd, zeker in vergelijking met andere wethouders. De verhuisdozen staan al wel klaar. Van Vroonhoven vertrekt woensdag 27 december naar Melbourne, Australië waar haar man Taco aan de slag kan voor een Frans bouwbedrijf. De vijf kinderen - 13, 12, 11, 9 en 6 jaar - gaan uiteraard mee. "Het is een heel persoonlijke afweging en voor het gezin is dit iets heel bijzonders. En hoewel de oudste al puber is, staan alle kinderen er heel relaxed in. Ze vinden het echt een avontuur, ook omdat ze weten dat we over drie jaar weer terugkomen."
Van Vroonhoven vertelt dat haar man de afgelopen jaren al aanbiedingen kreeg om in Parijs en Hongkong aan de slag te gaan. Die opties werden 'weggeduwd', maar tegen Australië kon het gezin geen nee zeggen. Haar taak als wethouder zit er bovendien - vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen - nagenoeg op. En dus wordt er nu al bij iedere bijeenkomst in de regio afscheid van haar genomen en beseft ze dat het einde nabij is. "Laatst fietste ik in de stromende regen naar 's-Graveland en dacht ik: nog een maandje. Het is daar zelfs om 21.30 uur nog dertig graden."
Politieke ervaring had Van Vroonhoven toen ze aantrad als wethouder in 2014 voldoende. Ze zat immers acht jaar namens het CDA in de Tweede Kamer en was ook fractievoorzitter namens de christendemocraten in de gemeenteraad van Den Haag. Maar als wethouder zat ze dus aan de bestuurderskant van de politieke arena. Ze kreeg in haar portefeuille de onderwerpen Wonen, Natuur en Duurzaamheid en ook Monumentenzorg. Enkele specifieke projecten die daarbij kwamen waren het KRO-complex, Zonnestraal en Anna's Hoeve. Ook mocht zij zich bekommeren over Dierenwelzijn en Crematorium Zuiderhof. Ze gaf tijdens de presentatie van het nieuwe college van burgemeester en wethouders met naast het CDA ook D66, VVD en SP aan dat het haar niet zo veel uitmaakte welke taken zij tot een goed einde mocht brengen. Dat klinkt misschien als een gebrek aan betrokkenheid. Zelf, zegt ze nu, is het meer de gedachte van: welk onderwerp ik ook krijg, ik ga er sowieso mijn tanden in zetten.
Bij het thema Wonen was dat wel noodzakelijk. Continu moest de wethouder het evenwicht bewaren. "De meningen zijn ontzettend uitgesproken: het moet geld opleveren, maar er moet ook voldoende groen zijn én voldoende sociale woningbouw. Dan zit je in een college met links, voor wie het aantal sociale woningen nooit genoeg is, en met rechts, voor wie het er altijd te veel zijn. En dan vindt de raad er logischerwijs ook wat van, net als de woningcorporaties en ook de andere gemeenten in de regio. Ook daarin zijn de meningen flink verdeeld. Hilversum kan dan wel zeggen dat er zoveel sociale woningen moeten komen, maar in Weesp was men wel even klaar met sociale woningbouw. En (lachend, red.) in Laren of Blaricum is die behoefte er sowieso niet."
Toch, vindt Van Vroonhoven, zijn alle partijen nu tevreden gesteld. Dat geldt niet voor de Egelshoek. Het woonwagenkamp is immers niet in zijn geheel opgeknapt. En dat is niet bevredigend, vindt de wethouder. "Het doet me pijn. Maar op een gegeven moment was het klaar. We hebben ons best gedaan. En nee, ik verwijt mezelf daarin niets."
Forse kritiek was er wel op Van Vroonhoven toen bekend werd dat voor de bouwplannen op het KRO-complex aan de Emmastraat een deel van het rijksmonument zou worden gesloopt. Uiteindelijk kregen de wethouder en projectontwikkelaar Stebru gelijk van de Raad van State. Het kon ook niet anders, kijkt Van Vroonhoven terug. "Monumenten mogen geen lege decorstukken zijn. Met de Clemenskerk wil je ook dat het een plek krijgt in de samenleving. Zo'n plan voor een trampolinepark is toch ideaal."
Opvallend veel minder kritiek kreeg Van Vroonhoven tijdens haar taak om statushouders te huisvesten. Zelfs in de periode dat er massaal werd geprotesteerd tegen hun komst en diverse politici daarom werden bedreigd. Dat gold niet voor Van Vroonhoven, terwijl zij als wethouder verantwoordelijk was. "De regel van urgentie voor deze mensen deed pijn bij zovelen die al langer wachtten op een woning. Dat kan ik me voorstellen. Aan de andere kant zijn er mensen op de vlucht. Die hoor je urgentie te geven."
Van Vroonhoven geeft toe dat ze groeide in haar rol en steeds beter wist om te gaan met kritiek van de gemeenteraad. "In het begin was het soms wat krampachtig, heb ik ook een paar keer mijn neus gestoten, maar deze jas is me ontzettend goed gaan passen. Het werk van wethouder is ook een vak."