'In Finland kennen ze geen code rood'
Bert en Mark Schipper uit Loosdrecht kwamen woensdag thuis van een 7200 kilometer lange en mooie reis naar de Noordkaap en terug.
loosdrecht Een beetje vermoeid, antwoorden vader en zoon Bert en Mark Schipper op de vraag hoe het met ze gaat. "Maar het was een mooie reis. Wij zijn een hele ervaring rijker. We hebben zo veel moois gezien, ook al is het hartstikke donker."
De Loosdrechters begonnen samen met zo'n honderd anderen twee weken terug vanaf het Media Park in Hilversum aan hun avontuur, dat is bedoeld om geld in te zamelen voor Serious Request. Woensdag kwamen ze aan in Apeldoorn waar het Glazen Huis staat.
Tijdens het gesprek met deze krant - dinsdagmiddag - rijden de twee op alweer goed begaanbare wegen in Zweden en moeten de 'Loosdrechtse Boys' (onder die naam nemen ze deel) nog een kleine 1200 van de 7200 kilometer in totaal afleggen. Tijd voor een kort telefonisch gesprekje hebben ze zat, lachen ze. En ja, het was toch wel fris. Op sommige plekken -20 graden. Andere deelnemers, die in tegenstelling tot hen al wel vaker meededen, spraken van de zwaarste editie ooit. Sommige hadden ook pech of belandden op de kop. "Wij niet", zegt Mark. "Er was helemaal niks aan de hand. Echt top gereden. Je moet je een beetje aanpassen aan de situatie. Vooral het weer en de vermoeidheid maken het lastig. Je rijdt echt op de paaltjes. Alles is wit. Je ziet de hele dag sneeuw."
Het tweetal heeft wel vernomen dat vorige week in Nederland code rood gold vanwege de sneeuwval. Maar dat is nog niks vergeleken met Finland. "In Finland kennen ze geen code rood", lacht Bert. Vooral in het uiterste noorden - toch het absolute hooptepunt van de trip - was het vaak spek- en spekglad.
Het doel van de reis was om zo veel mogelijk geld in te zamelen voor het goede doel. De teller stond dinsdag bij Bert en Mark op 6300 euro. Een mooi resultaat, zeker voor een eerste keer. Op de vraag of ze volgend jaar opnieuw mee zullen doen, durven de Loosdrechtse Boys nog geen antwoord te geven. "Mensen zien dit als een soort vakantie, maar dat is het echt niet. Het is best zwaar en je moet continu bij de les blijven. Wat we normaal in een jaar rijden, doen we nu in twee weken."
