Groeiende interesse voor poëzie aanwakkeren bij jong en oud
De liefde voor poëzie is wat Robert Grijsen en Mieke van Zonneveld verbindt. Maar de twee dichters blijken nog meer gemeen te hebben.
HILVERSUM Schrijven over zaken waar ze normaliter niet over zou schrijven, is een kwestie van wennen. Duidelijk is weel hoe Mieke van Zonneveld de job van de nieuwe Hilversumse stadsdichter gaat invullen. De geboren Hilversumse wil zichtbaar zijn én poëzie voor een breed publiek interessant maken.
Aan een tafeltje in Luno Kitchen zijn de oude en de nieuwe stadsdichter al geanimeerd in gesprek. Het blijkt de eerste ontmoeting te zijn van de twee. Onderwerp is donderdagavond: het moment van de wissel van de wacht. In het Muziekcentrum van de Omroep nam Grijsen afscheid als eerste stadsdichter van Hilversum. Tijdens de start van de Week van de Poëzie las hij werk voor in een goed gevulde Studio 1. "Een avond met een weemoedig tintje", is zijn korte terugblik.
Aan het einde van de sessie gaf Grijsen het stokje van het 'stadsdichterschap' figuurlijk over aan de 28-jarige inwoonster van Amsterdam. Dat ging via een livestream. Van Zonneveld was in Den Haag voor de uitreiking van de VSB Poëzieprijs, waar zij voor genomineerd was. Die prijs was voor Joost Baars. Toen was zij al in de wetenschap dat zij in de voetsporen van Grijsen treedt. Het idee heeft even moeten bezinken, maar nu is zij vereerd de nieuwe stadsdichter te zijn.
Haar opdracht voor de komende 24 maanden luidt om onder andere acht gedichten per jaar te schrijven waarin zij haar poëtische blik geeft op Hilversum. In opdracht schrijven over onderwerpen is lastig. Daar hebben beiden ervaring mee. "Het kwam niet altijd even makkelijk", meldt Grijsen. Als voorbeeld geeft hij het opknappen van het centrum. Normaliter is dat geen item waar hij over zou schrijven. Meest moeilijke gedicht dat hij heeft moeten schrijven is over MH17. Bij de onthulling van het monument in het Dudokpark droeg hij zijn gedicht over troost voor. Een jaar eerder had Van Zonneveld hierover ook een gedicht geschreven dat zij toen voorlas bij de kleinschalige herdenking in de St. Vituskerk. "Daar ben ik ruim een maand mee bezig geweest", herinnert ze zich.
Hoewel zij zich realiseert dat zij niet voor heel Hilversum een goede stadsdichter kan zijn, wil Van Zonneveld naast haar eigen gedichten poëzie breder onder de aandacht brengen in haar geboortedorp. Zelf kwam zij al op jonge leeftijd in aanraking met poëzie: op school en in de kerk. Precies hetzelfde traject als Grijsen heeft doorlopen, zo blijkt.
In het onderwijs ziet zij kansen om jongeren te enthousiasmeren en te stimuleren om zelf te gaan schrijven. Van Zonneveld geeft les op de Internationale School aan de Emmastraat. "Tegelijkertijd wil ik ook iets doen voor mensen die al wel geïnteresseerd zijn in poëzie." De 28-jarige treedt al op door heel het land en denkt bijvoorbeeld aan intieme poëziesalons: bij mensen thuis gedichten voordragen met muziek erbij.
Grijsen en Van Zonneveld omschrijven het maken van een gedicht als de meest pure uiting die er voor hen is. Voor beiden is het communiceren zonder concessies, geen snel vormgegeven voorgekauwde woordsnack. "Ik vind het mooi dat het een gedicht iets kan zeggen zoals het echt is. Door heel precies te formuleren kun je gevoel en gedachte recht doen. Zoals jij iets ervaart en daarin kan jouw gevoel ook twee kanten op gaan. Dat alles maakt het heel intiem", aldus de docente.
Zij ziet kansen jongeren te enthousiasmeren voor poëzie
Blijf bij jezelf, is de belangrijkste tip die Grijsen heeft voor zijn opvolgster. "Wees trouw aan jouw eigen stijl en manier van observeren. Doe het zoals jij denkt dat het goed is. Schrijf niet naar de mensen toe. Heb veel plezier. Wees zichtbaar en wakker de interesse voor poëzie aan bij jong en oud", geeft hij Van Zonneveld mee.