Goed stel meiden doet qua beleving en inzet zeker niet onder voor de mannen
Het vrouwenteam van Rugby Club Hilversum is volop in de race om op 20 mei de finale om het Nederlands kampioenschap te spelen. Zij spelen onder de naam All Blues.
hilversum Het grote publiek heeft geen goed beeld van het vrouwenrugby. Meestal wordt gedacht aan grote vierkant gebouwde bonkige dames die voor niemand een stap opzij doen. De realiteit is anders.
Bij een van de thuiswedstrijden van All Blues, een combinatie van Hilversum met de dames van Rugbyclub Amstelveen, tegen het Amsterdamse AAC ziet de objectieve toeschouwer op Sportpark Berestein (winst 31-12) een damesteam dat niet zou misstaan op een kalender of in een modeblad. Neemt niet weg dat zij in het duel tegen de club uit Amsterdamse qua beleving en inzet zeker niet onderdoen voor de mannen. Er wordt binnen het toelaatbare uitgedeeld en geïncasseerd.
Het vrouwenrugby is in Nederland in opkomst. Veertig van de 82 rugbyverenigingen hebben een damesteam, al dan niet in samenwerking met een andere club.
Hilversum-voorzitter Wieger Schotanus legt uit dat tot hun zestiende jaar de meisjes bij de jongens tot en met de junioren spelen. Daarna zouden ze over moeten gaan naar de colts, onder 19, maar fysiek is dan het verschil met jongens te groot. Daardoor gaan de meisjes eerder dan de jongens over naar de senioren. Met als gevolg dat het niveauverschil met de ervaren dames te groot is voor een eerlijke competitie. Daarom hebben verschillende clubs samenwerkingsverbanden gesloten om teams van gelijke sterkte te formeren. "Met de ervaren speelsters hebben we de eerdergenoemde samenwerking met Amstelveen, die op het hoogste niveau speelt. Daaronder hebben we een combinatie met de Bulldogs uit Almere en Rugbyclub Zwolle. De samenwerkingsverbanden zijn ook noodzakelijk om complete teams in het veld te kunnen brengen. De vrouwen spelen net als de mannen met 15 spelers in een team, maar je heb gedurende het seizoen het dubbele aantal beschikbare speelsters nodig om blessures, vakanties et cetera te kunnen opvangen."
Een van de talenten voor de toekomst is de 17-jarige Kendra Jonas, die is opgenomen in de rugbyacademie op het Comenius College. De scholiere in 4 havo gaat volop de strijd aan en verlaat met een voetblessure hinkend het veld. Zij leeft voor het rugby en weet wat zij wil. Haar vader George speelde ook op hoog niveau. "Ik ben op mijn dertiende begonnen met rugby in mijn woonplaats Tiel", opent Jonas. Daarna ging zij naar Utrecht en vervolgens naar Hilversum, omdat zij op het hoogste niveau wil spelen. "Dat kon mooi in combinatie met school. Ik heb de ambitie om de top te halen, zit al in de selectie van Jong Oranje onder 18 en wil daarna via onder 20 naar de Oranje senioren. Ik wil uiteindelijk carrière maken in het buitenland, het liefst in Engeland of Schotland. Naar Nieuw-Zeeland is mijn ultieme droom, maar dat is nog heel ver weg. Eerst maar zien dat we met de All Blues Nederlands kampioen worden."