Van stoppen wil fietsenmaker Hunting weinig weten
hilversum Wim Hunting realiseert zich dat hij over het einde van zijn fietsenzaak moet nadenken. Hij is 77 jaar en is zondag 1 april precies vijftig jaar eigenaar van Hunting Tweewielers aan de Neuweg 48. Van het werk, de hulp van zijn vrijwilligers en de contacten met zijn trouwe klantenkring geniet hij nog volop.
Van volle bak draaien is geen sprake meer, aldus Hunting. Sinds 2011 is de showroom weg. Dat de fietsenzaak een stuk kleiner is geworden, betekent niet dat de Hilversummer minder gedreven is. Zes dagen in de week staat de 77-jarige om 7.00 uur in de werkplaats. Hij geeft zichzelf drie weken per jaar vrij. Dan gaat hij met zijn vrouw Riet op vakantie naar Zeeland en is de winkel gesloten. De overige 49 weken is Hunting Tweewielers gewoon open. Daarnaast is hij nog een paar dagen vrij. Bijvoorbeeld als hij naar de ereledendag van de Bovag gaat. "Maar dan houden mijn vrijwilligers de zaak draaiende", voegt de ondernemer eraan toe.
Waarom nog doorgaan? Hunting heeft zijn sporen meer dan verdiend. "Omdat ik het leuk vind. Elke dag is anders. Elke dag zit er beweging in", luidt het simpele antwoord. "Het hele lichaam wil, buiten het lopen om, nog meewerken", aldus de Hilversummer die achter een rollator loopt. Vast personeel heeft hij niet. Hunting heeft een aantal trouwe vrijwilligers die hem helpen. Voornamelijk met de reparaties. Samen met zijn vrouw hebben zij ervoor gezorgd dat de zaak er nog altijd is en ook nog wel even blijft. Over één of twee jaar denkt hij echt te gaan stoppen.
Of dat ook zo is, is de vraag. Stilzitten zit niet in zijn DNA, al voelt dat wel zo nu hij 'alleen' de winkel nog heeft. Hij is het type bezige bij. Hij geeft een korte opsomming van wat hij allemaal gedaan heeft naast het ondernemen en de bijbehorende handel, zoals zijn jarenlange betrokkenheid bij de Bovag afdeling tweewielers, bij voetbalvereniging Actif is hij zaalvoetbalscheidsrechter geweest en hij was actief voor de Vituskerk.
"Dit is zijn hobby", meldt zijn wederhelft in de werkplaats. "Ze zeggen dat als Wim stopt hij in een sociaal isolement komt. En wij ook", zegt vrijwilliger Anton Zitter met een grote glimlach. Zijn rijwielhandel - in 1968 nam Hunting de eenmanszaak over van zijn vader - is een 'technisch buurthuis', zoals vrijwilliger Henny van Breukelen het verwoordt. "Ik verdenk sommige klanten ervan dat ze hier komen voor de koffie en een praatje." Hunting hoort het allemaal met genoegen aan. Hij vindt het zichtbaar mooi, getuige zijn lach.