Eén winnaar, maar vooral
ook veel lol op
't Melkhuisje
Ambassadeur en titelverdediger Robin Haase was dus toch nog twee dagen in Hilversum te bewonderen tijdens de Melkhuisje Masters, nadat hij de eerste dag cancelde. Hij wist echter zowel vrijdag als zaterdag zijn wedstrijden niet te winnen. De winst ging daarom naar de Chileen Nicolas Jarry. Het servicekanon deed zijn naam alle eer aan, want hij toverde op een gegeven moment een opslag uit de hoge hoed met een snelheid van 225 kilometer per uur.
HILVERSUM Onderhands serveren, een high five met een ballenjongen, bij een service van de tegenstander vlak achter de servicelijn staan of na een lange en vermoeiende rally bij je tegenstander aangeven dat je de dertig al bent gepasseerd. Al dit soort grappen kwam de afgelopen week voorbij tijdens de tweede editie van de Melkhuisje Masters.
Daaruit blijkt wel dat het voorbereidingstoernooi op Roland Garros eigenlijk niet veel meer is dan zes trainingswedstrijden met publiek. Al gaan als het er echt op aankomt de deelnemende spelers wel vol voor de winst.
De belangrijkste publiekstrekker Robin Haase - veruit de beste tennisser van Nederland - was vrijdag en zaterdag alsnog van de partij. Donderdag werd hij vervangen door de nummer twee van Nederland, Tallon Griekspoor, omdat Haase nog actief was in Rome. Daar was hij vrijdag liever nog steeds geweest, gaf hij toe, maar door een nederlaag daar speelde hij vrijdag in Hilversum tegen de Spanjaard Guillermo Garcia Lopez. "Maar het is uiteindelijk leuk om hier te zijn."
Uiteindelijk verloor Haase zowel van Garcia Lopez als van de uiteindelijke toernooiwinnaar Nicolas Jarry. "Ik heb hier drie dagen genoten", zei de nummer 63 van de wereld na afloop. "Gravel is mijn favoriete baansoort en met mijn vorm zit het goed. Dat hebben mijn tegenstanders wel ondervonden."
Maar wie praat over 't Melkhuisje praat vooral over de historie. Tot en met 1994 was in Hilversum immers jaarlijks een toernooi waar voor de punten werd gespeeld. Sportjournalist Edward van Cuilenborg, die nu fungeert als spreekstalmeester, kan zich die periode van een bomvolle perstribune nog wel herinneren. "Maar ook nu zie je allemaal topspelers. Maar wel met een glimlach. Het is allemaal wat meer ontspannen dan bij een normaal toernooi."
