'Uiteindelijk zijn we toch allemaal mensen die van muziek houden'
Ze tapt zingend biertjes in Cartouche en het Top2000-café, ze zet zich in voor Muziekids en zong in een band. Nee, een muziekloos leven kan Monica Tijdink zich niet voorstellen.
HILVERSUM Mediapark, Bar Boon, maandagmiddag. De zon schijnt en het is een komen en gaan van omroepmedewerkers die snel een koffie halen. Monica Tijdink (58) steekt regelmatig haar hand op. De bardame van de Top2000 en café Cartouche, de duizendpoot bij Muziekids en het gezicht van de Hilversumse markt is dan ook een opvallende verschijning. "Je wilt niet weten hoe vaak vrouwen naar het nummer van mijn haarverf vragen", knipoogt ze terwijl ze de puntjes van haar rode haar inspecteert.
'Hier met dat bier, rooie', kalkte een bekende van haar op een promotiebord van de Hilversumse markt. Geweldig grappig vindt ze dat. "En dan te bedenken dat ik eigenlijk zwart haar heb." Weer die klaterende lach. Het gezicht van de markt zijn vindt ze een eer. Bovendien gaat ze er graag heen. Tot voor kort makkelijker en vanzelfsprekender; het kantoor van Muziekids, waar ze ook werkt, schuurde tegen het marktterrein aan. "Maar we zijn begin dit jaar verhuisd en ons kantoor zit nu daar." Ze wijst op LAB24. Het is wennen dat ze niet zo maar even het dorp in kan lopen om een vergeten kantoorartikel te kopen, of boodschappen of een leuk jurkje op de markt te halen. Ze houdt van Hilversum. Vindt het klein en gemoedelijk. "Het is en blijft een dorp. Net als in de serie Cheers: where everybody knows your name. Zo voelt dat ook in Cartouche. Wie heeft daar niet zijn jeugd of spijbeluren doorgebracht? Ik werk er, met tussenpozen, sinds 1978. Ik houd van de horeca, het zit in mijn aard om mensen te verzorgen."
Barking Bees
Muziek loopt als een rode draad door haar leven; zonder kan ze niet. Jarenlang zong ze in de band de Barking Bees. Trouwde met twee mannen die ook in de band speelden. Toen de huwelijken op de klippen liepen, bleven ze gewoon doorgaan met muziek maken. "Dat we geen lovers meer van elkaar waren, betekende niet dat we elkaar niet meer leuk vonden, sterker nog, we zijn nog steeds allemaal de beste vrienden van elkaar." Het is tekenend voor haar. Zo steekt ze in elkaar. Voor iedereen een aardig woord of een stralende lach voor een selfie. Nee, ze wordt niet moe van al die mensen die met haar op de foto willen. "Hoe moeilijk is het? Als ik mensen daarmee gelukkig kan maken, vind ik het prima." Om de jaloerse vrouwen die haar in december na de opnames van de Top2000 aan de kant duwen en zeggen dat zij haar baantje makkelijk over kunnen nemen, moet ze lachen. "Dan willen ze achter de bar op de foto en vragen mij hoe ze ook bardame kunnen worden. Hilarisch toch, van mij mogen ze!" Veertien jaar lang schenkt ze biertjes in de televisiebar en vormt ze met Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis het middelpunt van het populaire programma. "Toen ik werd voorgesteld aan Matthijs, zei hij: 'maar ik ken jou'. Van school volgens mij. Ik kon me het niet herinneren, maar hij wel. We zaten niet in dezelfde klas en kennelijk was hij mij niet opgevallen." Het is, denkt ze, ook de kracht dat ze er niet van onder de indruk is om met bekende Nederlanders om te gaan. "Uiteindelijk zijn we toch allemaal mensen die van muziek houden."
Muziekids
Via Muziekids, een stichting die ervoor zorgt dat kinderen tijdens een ziekenhuisverblijf kennismaken met muziek, en zo even kunnen ontspannen, ontmoet ze de bekende muzikale ambassadeurs die zich inzetten voor de sympathieke stichting. Staat ze breed lachend naast Guus Meeuwis.
"Het gaat niet om die bekende Nederlanders, natuurlijk zijn we hartstikke blij dat ze ons project een warm hart toedragen, maar het draait om de kinderen. Het raakt me. Doodzieke kinderen die niet lang meer te leven hebben even hun zorgen zien vergeten, is fantastisch. Maar ook de broertjes en zusjes van die kinderen helemaal los te zien gaan op muziek, doet me vaak naar adem happen." Na anderhalf uur praten staat ze op en loopt terug naar LAB24. Maar niet voordat ze naar drie mensen heeft gezwaaid en met een ander een praatje maakt.
'Hier met dat bier, rooie' kalkte een vriend op de borden langs de weg
