'Moeten samen verder in deze wereld'
Het zijn korte inkijkjes in de levens van drie Syrische mensen die nu veilig in Nederland wonen. De My Story-films zijn kort, maar daardoor niet minder indringend.
HILVERSUM Heftig zijn de verfilmde verhalen van drie Syrische statushouders. Alle drie de filmmakers hebben een duidelijke boodschap aan de wereld. In hun met mobiele telefoons gemaakte films komen onderdrukking, geweld en oorlog aan bod. "Wat het vooral laat zien, is dat we samen verder moeten in deze wereld", aldus Ruud van Gessel maandag tijdens de opening van de Mobile Movie Days in Beeld en Geluid.
'De nachtmerrie' van Abdulrahman Nourellah, die maandag niet bij de première was van de My Story-films, komt het hardst binnen. In dit rauwe en harde filmpje van enkele minuten laat de Syriër zien dat de oorlog in zijn land hem nog altijd wakker houdt. Zeker als je in het veilige Nederland, waar je veel moeite voor hebt moeten doen om daar te komen, een bekende oorlogsmisdadiger tegenkomt.
Confronterend zijn ook de producties van Nabil Alaydi en Aya Bini. Alaydi, docent natuurkunde, laat in 'The shine of home in my childhood' zien dat je kinderen niet klein moet houden door ze het label 'dom' of 'stom' te geven. De impact daarvan, zeker als de vaderfiguur dat er om de haverklap inpepert, is heel groot. "In onze cultuur heeft de vader een heilige positie. Zulke opmerkingen kunnen de toekomst van een kind verwoesten. Ik hoop dat met de film mijn boodschap gedeeld gaat worden", legt de filmmaker voor het grote en intens witte scherm uit.
Bij Bini draait het in haar film 'The last witness' om huiselijk geweld. Voordat zij in Nederland terechtkwam, dacht zij dat dit hoorde bij het in oorlog verkerende Syrië. Hier ontdekte zij dat geweld achter de voordeur een mondiaal probleem is. "We moeten geweld niet doorgeven", merkt zij op.
Van Gessel, initiatiefnemer van het My Story-project, begon in mei met zes statushouders. Jonge talentvolle statushouders kregen de kans een korte film te maken. Samen met VluchtelingenWerk Nederland kon de regisseur/producent dit project realiseren. Dat gaat ook een vervolg krijgen, zo kreeg hij maandag te horen tijdens de première. Duidelijk is wel geworden dat het een aangrijpend project is. Veel deelnemers zijn behoorlijk getekend door hun ervaringen in Syrië en/of de weg naar het veilige westen. De meest schokkende opmerking van Van Gessel was de mededeling dat een van de jonge filmmakers heeft moeten afhaken. De oorlog heeft zo veel wonden achtergelaten dat hij hier in Nederland in een depressie terecht is gekomen en niet meer in staat was het project af te ronden. "Het heeft me ontroerd en gegrepen om met mensen uit dit gebied te werken", geeft de My Story-initiator aan.
De twee aanwezige statushouders en de regisseur/producent die de deelnemers heeft begeleid en geholpen met het maken van hun films, zijn verbaasd over de kwaliteit. Wie de producties ook ziet, kan haast niet geloven dat deze met een mobiele telefoon zijn geschoten. De kwaliteit is goed, de beelden haarscherp en de effecten misstaan niet in een bioscoopfilm. Ook wethouder Jan Kastje, die de Mobile Movie Days officieel opende, vindt de eindresultaten indrukwekkend. Hij spreekt over een totaal ander manier van creëren. Van Gessel vult hem aan: "Dit is een nieuwe manier van presenteren die voldoet aan de eisen van het jonge publiek."
Geweld niet doorgeven, is de boodschap van een van de films