'Mijn grote droom om stage te lopen op Bali laat ik niet in diggelen vallen'
Een avontuurlijk meisje dat twee jaar geleden acute diabetes krijgt en toch haar koffer pakt voor stage op Bali, getuigt van doorzettingskracht.
HILVERSUM In de woonkamer van het ouderlijk huis op de Van Leeuwenhoekstraat, staat de koffer van Sanja Verhoeve (21) klaar. Moeder Nanja en vader Pascal zijn apetrots op hun oudste dochter. Want ondanks haar diabetes vertrekt de dappere Hilversumse naar Bali om daar vijf maanden stage te lopen. "Ik vind haar een bikkel en een voorbeeld voor andere jongeren met een chronische ziekte", vindt Nanja.
Sanja geeft toe: haar leven werd twee jaar geleden behoorlijk op z'n kop gezet. Ze was aan het werk bij de bioscoop toen ze zich niet lekker voelde. "Ik was beroerd en had zo'n enorme dorst, echt niet normaal. Dus ik dronk veel water, waardoor ik steeds naar het toilet moest." Ze ging ziek naar huis. Haar moeder, die wijkverpleegkundige is, vertrouwde het niet en prikte bloed toen Sanja 's avonds thuiskwam. Bij een gezond iemand liggen de bloedwaarden tussen de vier en acht, Nanja constateerde dat de waarden van haar dochter over de negentwintig waren. Voor de zekerheid prikte Nanja nogmaals, maar de waarden werden alleen maar hoger. Ze belde de huisartsenpost, waar ze meteen terechtkon en de arts bevestigde het vermoeden van Nanja: haar dochter had diabetes 1.
Ze draaide de medische molen in, moest naar een diëtiste en een internist, leerde hoe ze insuline moest spuiten. En dat allemaal in een week tijd. Het was wennen om ineens als negentienjarige suikerpatiënt te zijn. "Maar weet je: ik accepteerde het vrij snel. Het voordeel was dat ik de puberteit achter de rug had en niet meer zo onzeker over mezelf was. In de puberteit maak je je druk over van alles, maar nu heb ik daar geen last meer van. En bovendien: als persoon ben ik er niet door veranderd, hoewel ik door schommelingen in mijn suikerspiegel wel sneller prikkelbaar ben. Ook ben ik sneller moe."
Voor haar studie ecologische pedagogiek gaat ze vijf maanden op stage. "Het was mijn droom om stage te lopen in het buitenland en ik wilde mijn droom niet in diggelen laten vallen door mijn ziekte." Natuurlijk was het makkelijker geweest om in Nederland een instelling te zoeken, maar de Hilversumse bewandelt graag de minder makkelijke weg. "Ik houd nou eenmaal van uitdagingen", lacht ze.
Dus zorgde ze op tijd voor de nodige inentingen en met haar arts overlegde ze wat ze aan medicijnen mee moest nemen. Niet dat ze op Bali geen apotheken hebben, maar Sanja speelt graag op safe. "Ik heb voor een half jaar medicijnen in mijn koffer gestopt. Ik ga samen met studiegenootje Fien en zij is meegegaan naar mijn arts en heeft ook leren prikken, zodat ze me kan helpen, mocht dat nodig zijn."
Afscheid
Het afscheidsfeestje was best emotioneel, vertelt ze. Als eerste nam de familie afscheid van Sanja en daarna waren haar vrienden aan de beurt om gedag te zeggen. Haar besties Emma en Iris gaat ze het meest missen: er gaat geen dag voorbij zonder dat ze contact met elkaar hebben. Haar ouders en zusje vinden het moeilijk dat hun oudste dochter en zus naar Indonesië afreist, maar zijn tegelijkertijd trots op haar. "We zijn hecht met zijn vieren, dus het is even wennen. Maar ik heb er onwijs veel zin in." Bovendien kan Sanja het thuisfront middels social media makkelijk op de hoogte houden van haar stageavonturen.
In Bedulu steekt ze de handen uit haar mouwen op een kinderdagbesteding waar kinderen tussen de zes en twintig jaar met onder meer meervoudige beperkingen hun dag doorbrengen. Benieuwd is ze naar het cultuurverschil. "Omdat ik er langere tijd ben, kan ik me invreten in de samenleving en kleine doelen stellen. Het zou perfect zijn als ik die doelen ook kan halen. Dan is voor mij de missie geslaagd."