Passerende Pragenaren inspiratiebron voor Hilversumse schrijfster
Aan keukentafels, in deftige studeerkamers of hoog op zolder: in Hilversum wordt driftig geschreven. Suzan Hilhorst is zo'n schrijver.
HILVERSUM De woonkamer in het huis aan de Jacob Catsstraat staat vol met bloemen. Allemaal gekregen bij de presentatie van haar roman 'Eclips'. "Gelukkig hebben we genoeg vazen", roept schrijver Suzan Hilhorst (40) vanuit de keuken. Ze zet de pot thee neer. "Het was fantastisch donderdag in Voorhoeve. Ik wist niet dat er zo veel mensen naar mijn boekpresentatie zouden komen."
Dertig, veertig hooguit had ze verwacht. Uiteindelijk waren er zo'n honderd belangstellenden donderdag in de boekhandel aan de Kerkstraat. Ze is er nog van onder de indruk. Voor haar op tafel het boek 'Eclips', haar fictiedebuut. Het eerste boek dat ze schreef, 'Sara en Liv', was non-fictie. Een indrukwekkend boek over haar twee babymeisjes die vlak na de geboorte overleden. "Sara kwam kerngezond ter wereld, maar kreeg na een paar weken ernstige hartklachten. Ze heeft vijf weken in het Sophia kinderziekenhuis gelegen voordat ze overleed. De artsen konden haar ziekte niet verklaren." Niet lang daarna was de schrijver weer zwanger, beviel wederom van een ogenschijnlijk gezonde dochter, Liv, die na twee weken overleed aan dezelfde symptomen. Inmiddels blijkt uit onderzoek dat de meisjes zijn overleden aan een nog onbekende metabole ziekte. Zoon Nils blijft dus grote broer van twee zusjes die maar heel kort in hun leven waren, maar zorgden voor een achtbaan aan emoties.
Emoties
Hilhorst knikt. Ze is inmiddels expert op het gebied van emoties. "Doorgaan. In beweging blijven, desnoods op de automatische piloot, maar beweeg. Ik heb geleerd dat het mogelijk is om naast dat grote verdriet ook gewoon gelukkig te zijn. De dood van mijn dochters zal ik nooit accepteren, maar wel het verdriet dat daarbij komt kijken." In september 2014 overleed Sara, in februari 2015 tikte de schrijver met haar zwangere buik aan het eerste deel van haar boek 'Sara en Liv'. In het Spaanse Gerona stapte ze in haar schrijfbubbel. "Van mijn kinderen hield en houd ik dagboeken bij. In die van Sara schreef ik ook tijdens haar ziekte. Ik voelde dat ik daar iets mee moest doen en werkte het uit." Dat ze na een aantal jaar het eerste deel zou aanvullen met het korte levensverhaal van Liv, had ze nooit kunnen bedenken. Ze was het de meiden verplicht, zegt ze nu. Ze wilde anderen deelgenoot maken van haar emoties. De dood van haar meiden kon simpelweg niet voor niets zijn geweest. "Het had niets met verwerken te maken. Ik schrijf mijn hele leven al. Gedichten, poëzie, proza. Niet eerder schreef ik een boek. Ik werk al jaren als programmamaker en regisseur bij BNN/Vara, momenteel voor het televisieprogramma 'Vroege Vogels'. Sinds het verschijnen van 'Sara en Liv' ben ik ook schrijver. Hoewel ik nog wat moet wennen aan die titel", grijnst ze.
Voor haar fictiedebuut 'Eclips' vertrok ze naar Praag. Heerlijk vindt ze het om anoniem in een stad te lopen en om in haar appartement tot diep in de nacht aan haar boek te werken. Research heeft ze dan allang gedaan, mooie zinnen, woorden en quotes veilig in de cloud gezet, de hoofdstukken ingedeeld. Op straat kijkt ze welke eigenschappen van passanten ze kan toedichten aan haar hoofdpersonen.
'Eekhoorntjesverzorger en schrijver' was het antwoord dat de vijfjarige Hilhorst standaard gaf op de vraag wat ze later wilde worden. Het eerste is niet gelukt, het tweede wel. "Ik was blij toen uitgever Robert Ammerlaan van Hollands Diep mailde nadat ik hem vier uur eerder het manuscript van 'Sara en Liv' had gemaild. Hij vond het goed, wilde het graag uitgeven." Voor haar tweede boek 'Eclips' kreeg ze alle tijd van de uitgeverij. Trots is ze dat het boek er nu is. Bijna verklapt ze de titel van haar derde roman. Ze slaat haar hand voor haar mond. Het appartement in Praag is geboekt, het derde boek is onderweg.