Tijd van roeptoeteren over oplossingen woningnood moet voorbij zijn
Praten over de woningnood gebeurt genoeg, maar de politiek onderneemt nauwelijks actie. Dat wil Leefbaar Hilversum veranderen.
HILVERSUM Er moet een andere verdeelsleutel komen in de huurmarkt. Mirjam Kooloos, fractievoorzitter van Leefbaar Hilversum, vindt dat er te veel huizen gaan naar statushouders, waardoor de Hilversummers nog langer op de wachtlijst staan. De markt moet een impuls krijgen en daarin is de politiek nu echt aan zet, meent de politica.
De woningmarkt zit potdicht. Dat hoef je aan woningzoekenden in Hilversum en omgeving niet te vertellen. Wil je in aanmerking komen voor een (betaalbare) huurwoning dan heb je vaak engelengeduld nodig. De vraag neemt alsmaar toe. Veel mensen kunnen geen kant op en blijven zitten waar ze zitten. Tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen was de woningnood een hot item. Politici deelden hun visie en inwoners vroegen hen naar oplossingen. Ondanks het voornemen van duizend woningen voor jongeren, het GroenLinks-plan dat is opgenomen in het coalitieakkoord, merkt Kooloos bitter weinig van politieke actie of handelen. Wat haar betreft, blijft het vooral bij roeptoeteren.
Leefbaar wil niet aan de kant blijven staan. De knuppel moet in het hoenderhok. In de raadzaal gaat Kooloos de discussie aanslingeren om het beleid aan te gaan passen. Het moet voor Hilversummers makkelijker worden om aan een (huur)woning te komen. Een andere verdeling moet er komen. Die ruimte is er, stelt de fractievoorzitter. De gemeente mag zelf bepalen hoeveel statushouders zij voorrang geeft. De wettelijke verplichting om zoveel mogelijk vergunninghouders onder te brengen is eraf. Dat blijkt uit de wijziging van de Huisvestingswet van 14 december 2016. Volgens de politica gebruiken maar zeer weinig gemeenten in Nederland deze nieuwe regel.
"De statushouder kan er ook niets aan doen dat hij in die positie komt. Dat is het beleid van het Rijk, maar wij als politiek kunnen daar wel wat aan doen. Wij gaan daar namelijk over", legt zij uit. "Er is een grote groep Hilversummers die al zo lang op de wachtlijst staat. Je kunt het niet langer meer verkopen dat mensen die twaalf jaar moeten wachten op een huurwoning moeten accepteren dat een huurwoning naar een statushoudersgezin gaat dat pas twee of drie jaar in Nederland is."
Naast starters en jongeren die amper aan bod komen op de woningmarkt maakt Kooloos zich vooral zorgen over gescheiden ouders. Wat haar betreft is dit de meest schrijnende groep in het Gooi. In haar eigen omgeving ziet ze dat veel. Ouders die met hun kroost op de zolderkamer van hun ouders of vrienden belanden. Dat is geen stabiele eigen plek.
Daarnaast brengt deze vaak langdurige situatie andere problemen met zich mee. De inkomens worden bij elkaar opgeteld, wat tot kortingen kan leiden en financiële problemen teweeg kan brengen. Veelvoorkomend probleem door de stress zijn ook psychische klachten. Dan moet hulpverlening erbij komen. "Hulporganisaties Veilig Thuis en Versa Welzijn beamen dat dit een groot en groeiend probleem is. Hulpverleners zijn gewoonweg niet aan te slepen om deze grote groep met psychische problemen bij te staan", merkt Kooloos op. "Al met al kost dat heel veel geld en er gaat al veel geld naar de zorg."
Woningen bijbouwen is prima, maar absoluut niet in het groen. Kooloos ziet weinig plekken meer waar Hilversum een forse slag kan slaan als het gaat om bouwlocaties. Van het transformeren van kantoorpanden is zij geen voorstander. Hoewel het klinkt als een goed plan zitten er veel haken en ogen aan, zegt zij. "Bestaande panden aanpassen blijkt vaak een dure grap. Het slopen en dan nieuwbouw realiseren is vaak goedkoper." Betaalbare woningen in leegstaande verpleeghuizen ziet zij wel als een goede en snelle oplossing.
'Niet langer verkopen dat mensen jaren op wachtlijst moeten staan'