'Iedere stap in mijn carrière is een bewuste keuze geweest'
Het missen van de Olympische Spelen van Rio de Janeiro zag ze niet aankomen, maar hockeykeepster Anne Veenendaal uit Hilversum is momenteel hard op weg naar Tokio 2020.
hilversum De stelling 'wat goed is, komt snel', past bij hockeykeepster Anne Veenendaal. Zeven jaar geleden stond de nu 23-jarige Hilversumse in het doel bij de meisjes A1 van Laren. Nu is zij een van de twee vaste keepsters in het Nederlands elftal.
Daarmee werd Anne Veenendaal begin augustus in Londen wereldkampioen. Afgelopen maand werd in het Chinese Changzhou 2018 bekroond met het winnen van de Champions Trophy. "Als ik terugkijk, is het snel gegaan", opent de blonde keepster op een mooie dinsdagmorgen aan de oevers van het Amsterdamse IJ. "Iedere stap in mijn carrière is een bewuste keuze geweest. Ik wist wat ik wilde. Mijn moeder zei onlangs dat ik op mijn dertiende vertelde dat ik keepster van het Nederlands elftal wilde worden. In de loop der jaren is die drang alleen maar sterker geworden. Ik heb doelen voor ogen, spreek dat uit en ga ervoor."
Nieuwe uitdagingen
Anne Veenendaal begon met hockey bij Hilversum, maar ging al snel naar Laren. Het niveau ligt daar immers net even iets hoger. Van de meisjes C1 ging zij direct naar de A1: "Na drie jaar was ik toe aan nieuwe uitdagingen. Bij Laren blijven was geen optie aangezien Joyce Sombroek daar de vaste eerste keepster was. Ik speelde in die periode in het nationale meisjesteam onder 18. Alyson Annan was daar mijn coach, zoals ook nu bij het Nederlands elftal. Met haar heb ik besproken wat ik wilde en aangezien zij ook coach van Amsterdam was, ging ik daarheen. Het was een uitdaging om plotseling met coryfeeën als Sophie Polkamp, Ellen Hoog en Eva de Goede te spelen."
Er ging wel een schok door de nationale hockeywereld: hoe kon Amsterdam kiezen voor een 17-jarige keepster zonder enige hoofdklasse-ervaring? "Iedereen vond er wat van en ik was best gespannen voor de eerste wedstrijd. Nadien heb ik gelezen wat de commentaren waren. Nu sla ik de reacties over onze wedstrijden over: zo veel onzin wordt er geschreven."
Zeven seizoenen staat Anne Veenendaal bij Amsterdam in het 'hok' van 3,66 bij 2,14 meter. Verkassen naar een andere club is voor haar geen optie. In 2015 speelde ze haar eerste interland uit tegen België (3-2 verlies) omdat Sombroek afwezig was. Inmiddels staat de teller op 47 caps. De vijf jaar oudere Joyce Sombroek is wel haar grote voorbeeld geweest. "Als meisje bij Laren keek ik tegen haar op en het gaf een bijzonder gevoel dat je dan tweede keepster achter haar bent in het Nederlands elftal."
Tegenslagen en teleurstellingen zijn inherent aan sport. Dat heeft Anne Veenendaal in 2016 ervaren. Voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro viel zij af omdat Alyson Annan koos voor Larissa Meijer als tweede keepster achter Sombroek. "Dat had ik niet zien aankomen en ik ben er een week van slag van geweest. De wetenschap dat ik op de Spelen pas in het veld zou komen als Sombroek geblesseerd zou raken, was slechts een schrale troost. Ik heb mezelf toen snel herpakt en wist dat ik door moest gaan. Tokio 2020 ligt aan de horizon."
Het tij keerde. Na Rio 2016 en 117 interlands stopte Joyce Sombroek als international en Larissa Meijer gaf haar maatschappelijke carrière prioriteit. "Dat betekende niet dat ik automatisch eerste keepster zou worden. Op dit moment is de situatie dat ik samen met Josine Koning van Den Bosch één van de twee doelvrouwen ben. We spelen beiden evenveel wedstrijden. Ik ken Josine al dertien jaar. Zij komt oorspronkelijk van Amersfoort en we speelden samen in de districtjeugdteams."
Hockeyen op hoog niveau bij Amsterdam en het Nederlands elftal vereist mentaal en fysiek veel van de speelsters. Eind januari begint de nieuwe Pro League van de internationale hockeybond, een internationale competitie voor landenteams en de vervanger van de Champions Trophy: "We vliegen in korte tijd in drie keer de wereld rond met wedstrijden tegen eerst Nieuw-Zeeland en dan Australië, de Verenigde Staten, Argentinië en China. Daarvoor zijn 28 speelsters en vier keepsters geselecteerd. Op iedere reis gaan er ongeveer twintig speelsters mee. Dus ben ik er niet altijd bij. We spelen eerst allemaal uitwedstrijden en daarna thuis."
Om de internationals rust te geven spelen zij deze winter niet in de zaalcompetitie. Immers, op 10 maart 2019 begint alweer de reguliere veldcompetitie.
Hoogtepunt
'Ik heb doelen voor ogen, spreek dat
uit en ga ervoor'
Voor Anne Veenendaal was dit jaar het veroveren van de wereldtitel het hoogtepunt. In de finale werd Ierland met 6-0 verslagen. De meest gedenkwaardige zege voor haar was de Europese titel door winst op België met 3-0, vorig jaar in het eigen stadion in Amstelveen. "Dat was een geweldige ervaring met die duizenden Oranjesupporters op de tribunes. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Vooral omdat we in de halve finale Engeland versloegen, waarvan Nederland een jaar eerder de Olympische finale had verloren. Het leek wel of het stadion ontplofte."