'Het gevoel van wantrouwen naar anderen overheerst'
Uit de eigen veilige omgeving (durven) stappen en openstaan voor anderen. Het gebeurt onder groepen jongeren niet of nauwelijks.
HILVERSUM "We leven langs elkaar heen en begrijpen elkaar minder snel", zo luidt de slotzin van een tweet van Chakir el Allachi, ambulant jongerenwerker van Versa Welzijn. Nu hij tijdens de zomervakantie met collega's door heel Hilversum trekt, constateert hij dat groepen jongeren van niet-westerse afkomst niet mengen met hun autotochtone leeftijdsgenoten. "Het gevoel van wantrouwen naar anderen overheerst."
Volgens El Allachi zorgt het niet willen mixen voor 'redelijke, onderlinge spanningen' tussen de groepen. Dat is de conclusie die hij trekt na weken met collega's te hebben opgetrokken. Als de Versa-medewerkers een voetbaltoernooi organiseren dan willen jongens niet samen spelen met meisjes. "Wij jongerenwerkers ondernemen hierop actie", aldus El Allachi, die sinds mei in dienst is. "Als wij iets organiseren, is dat voor iedereen. Wij bepalen de spelregels en proberen met iedereen rekening te houden."
Zo is er in Kerkelanden een groep die is weggepest door een groepje Marokkanen. In plaats van met elkaar te praten, kiezen de jongeren eieren voor hun geld en trekken naar de Oude Haven, Noord of Oost. "Ik ga dan met die jongens in gesprek en merk dan dat ze ook bij mij over een drempel moeten. Ik krijg dan te horen: 'Uw mensen hebben ons weggepest en u bent één van de goeden.' Ik kom dat op meer plaatsen tegen en het gaat echt om alle groepen", zegt de jongerenwerker Centrum.
Op de vraag of het erg is dat de jongeren niet mixen is het antwoord kort. "Niet als je elkaar gelijk behandelt." Duidelijk is dat het daaraan schort in Hilversum. Onbekend maakt nog steeds onbemind. Het wantrouwen is groot. Vooroordelen hebben de overhand. Daarbij kiezen veel jongeren én ook inwoners voor de makkelijke weg, meent El Allachi. Met elkaar in contact komen of elkaar ergens op aanspreken lijkt uit den boze, zo is de constatering.
"Het kan allemaal heel anders zijn, ook al hoef je niet met iedereen vrienden te zijn", geeft hij aan. Nederland is een multiculturele samenleving, maar volgens El Allachi is dat vooral op papier. Niet met elkaar in contact (willen) komen, ziet hij als een belemmering in de ontplooiing van het individu en uiteindelijk van de hele maatschappij. Het onderlinge contact bevorderen, is een lastig proces. "Wij zitten ook vooral op vrijetijdsbesteding. Dat is wat wij stimuleren vanuit het jongerenwerk. In september gaan we zaken organiseren en ik kan je nu al vertellen dat bepaalde groepen niet komen, puur op basis van vooroordelen."
Elkaar niet meer (durven) aanspreken is het credo, zo merkt El Allachi. Dat ervaart hij bij de overlastmeldingen waar hij en zijn collega's op afgaan. Als voorbeeld noemt hij de voetbalkooi waar woensdagmiddag kinderen van 7 tot 10 jaar oud voetballen. "Sommige omwonenden ervaren overlast van de bal, die dan hard tegen het hek komt", vertelt hij. "Ze gaan er dan niet zelf op af om te vragen of het wat zachter kan, maar sturen liever een brief naar de burgemeester. Veel mensen zijn namelijk al bang voor de reactie voordat ze een reactie hebben gehad. En natuurlijk, krijgen ze weleens een grote bek. Dat gebeurt. Dat is niet goed, maar het is ook de toon die de muziek maakt."
Niet mengen zorgt redelijk wat spanning tussen groepen jongeren
Dit probleem proberen de jongerenwerkers bij de wortel te pakken. El Allachi vertelt dat hij jongeren en bewoners in het kader van leefbaarheid en veiligheid bij elkaar probeert te brengen. Omwonenden krijgen bijvoorbeeld tekst en uitleg over de straatcultuur. Het motto is in gesprek gaan, een keer langskomen in het buurthuis met een kop koffie erbij en zelfs proberen bewoners enthousiast te maken om vrijwilliger te worden in het wijkcentrum. "Daar zeggen ze vaak nee op", is zijn ervaring.