Jij bent de eigenaar van Eetcafé De Kei, maar ik begrijp dat dat vooral hobby is? "Klopt. Ik werk al mijn hele leven in de metalen en grondstoffen."
51 jaar, vanaf zijn achtste woonachtig in Hilversum met uitstapjes naar het buitenland en Huizen, eigenaar De Kei
Hoe kwam je in die wereld terecht?
"Dat was puur toeval. Ik kwam daar via het uitzendbureau, begon er als medewerker Binnendienst. Kijk, de meeste mensen hebben geen benul van metalen. Maar zonder metalen geen elektriciteit. Geen internet. Niks. De gehele wereld zit aan elkaar van metalen. Het is veel groter dan mensen denken.”
Hoe gaat dat nu, in tijden van corona?
"Het gaat prima met de zaken. Al is het bezoeken van klanten in het buitenland er in deze coronatijden even niet bij. Maar voor corona reisde ik heel veel en was de KLM heel blij met me."
Waarom besloot je De Kei over te nemen?
"Ik wilde altijd al wel een horecazaak bestieren en ergens in 2012 of zoiets hoorde ik via via dat De Kei te koop stond. Ik kende De Kei al wel, ben er vroeger heel vaak rollend naar buiten gekomen. Toen ik het aanbod kreeg, heb ik meteen ja gezegd. Binnen twintig minuten was het gekocht. Het onderhandelen was eigenlijk alleen voor de vorm.”
En nu zijn de deuren dicht.
"De zaak is van woensdag tot en met zondag alleen open voor afhaal, maar dat is bezigheidstherapie, aanwezig zijn. Veel vaste gasten komen langs, maar het is een druppel op een gloeiende plaat. Ik ben nu bezig om het concept nieuw leven in te blazen. De kleuren veranderen. We gaan van blauw naar zwart.”
‘Als je een appel wilt, moet je aan zo veel mogelijk bomen schudden’