‘Ik zeg altijd maar zo:
het is prachtig als je ervan houdt'
Rob de Boer is de gelukkige eigenaar van Cosmic Design aan het Achterom. Een gesprek over honderd RayBan-zonnebrillen, Hilversum, lampen - heel veel lampen - en over hoe hobby werk kan worden.
Tekst: Karin van Leeuwen, foto's: Bastiaan Miché
Voorzichtig pakt hij uit een kast een pakketje. Als Rob de Boer het bubbeltjesplastic eraf haalt, verschijnt een sierlijk beeldje van een vrouw. “Als man hoor je dit natuurlijk niet stoer te vinden, dit zijn toch een beetje ‘vrouwendingen’, maar weet je: ik vind het prachtig.” De eigenaar van Cosmic Design zet de dame van porselein op een glazen kastje. Het zijn de krenten in de pap, de vondsten waarvan het hart van de Hilversumse curiosaverkoper sneller gaat kloppen.
“Moet je kijken hoe mooi die jurk is gemaakt”, wijst De Boer op het porseleinen beeldje. “Levensechte plooien en subtiele kleuren. Ik trof deze dame van porselein aan op Marktplaats en de schoonheid raakte me. Dus reed ik naar Emmen om het te kopen.” De Boer achterhaalde dat het beeldje in de jaren twintig van de vorige eeuw is gemaakt. De maker is de Oostenrijkse Stefan Dakon. Zijn handtekening staat onder haar voeten. Voorzichtig zet hij het antieke beeldje voor de foto op een vitrinekast om het daarna snel weer in veiligheid te brengen.
Rob de Boer, 52 jaar geleden geboren in de Rozenstraat in Hilversum, is een tevreden man. Als kind hobbelde hij dagelijks naar de Thorbeckeschool, deed boodschappen op de Gijsbrecht van Amstelstraat en speelde American football bij de Hilversumse Hurricanes. Natuurlijk is de Gijsbrecht veranderd en vindt hij het zonde dat er zo veel leegstand is.
Toch ligt zijn hart er nog altijd. “De braderieën waren legendarisch. Auto’s mochten er dan niet rijden en dan kon je voordat het feest begon ongestoord op je fiets over de afgezette Gijs crossen. Dat was superspannend. Ik heb eigenlijk alleen maar goede herinneringen aan mijn jeugd in de Bloemenbuurt.” Tegenwoordig woont De Boer aan de andere kant van Hilversum. Maar de Gijsbrecht en Rozenstraat is hij niet vergeten: “Ik kom nog weleens in mijn oude buurtje, alleen de croissants van Le Fournil zijn het ritje al waard.”
Art-decokast
Hij had verschillende banen: hij werkte bij een bank, bij mediabedrijven en twintig jaar geleden rolde hij het schrijversvak in. Eerst in vaste dienst, daarna als freelancer. Maar altijd bleef hij ook zoeken naar curiosa. Toen hij vijf jaar geleden de kringloopwinkel in Amersfoort bezocht, viel hij als een blok voor een art-decokast. Wat hij toen nog niet wist, is dat dit meubel de start zou zijn van een eigen winkel. “De kast was best groot en ik had geen idee waar hij moest komen te staan in ons huis, maar ik moest ‘m hebben. Op weg naar huis in de auto bedacht ik dat het een goed plan was om een winkel te beginnen.”
“Ik ben ook min of meer toevallig zonnebrillen gaan verkopen”
De eerste winkelvoorraad sloeg hij vervolgens thuis op, tot gezinsleden begonnen te morren omdat het huis van zolder tot kelder vol stond met meubelen en lampen. Hoogste tijd voor een grotere ruimte. De Boer kreeg tijdelijk een loods in Dronten tot zijn beschikking en vond daarna een ruimte in Den Dolder om zijn spullen aan de man te brengen. “Antikraak, in een rijksmonument midden in het bos. Een prachtige en inspirerende plek. Maar wandelaars kopen meestal geen kast. Daarom werd het al snel een webshop”, vertelt de Hilversummer. Die webshop werd al snel opgepikt door liefhebbers over de hele wereld. Een jaar geleden betrok hij een ruimte aan het Achterom. Een plek waar liefhebbers op hun gemak kunnen rondkijken als de winkel open is. Als hij er even niet is, is hij op pad om handel in te slaan. Soms ook bij particulieren die hun zolder opruimen en niet weten wat ze met de spullen moeten doen.
Stapels kranten
Zijn winkel is vol. Lampen, kasten, stoelen, schilderijen, reclameborden: hoe langer je er rondneust, hoe meer je ziet. Een bijna honderd jaar oude Nooitgedagt werkbank doet nog altijd dienst. Eronder liggen stapels kranten. Voor de deur staan kartonnen dozen torenhoog opgestapeld. “De oude kranten zijn uitstekend opvulmateriaal en mag ik ophalen bij de Jumbo. Dozen worden mij van alle kanten aangereikt. Soms kom ik thuis en hebben buren de dozen van hun onlinebestellingen voor de deur gezet. Mooi, dat hergebruik.”
En ook hard nodig, want tijdens de coronacrisis verkoopt hij meer dan anders. Tachtig pakketten per maand haalt hij makkelijk. Amerikanen, Chinezen, Japanners: zijn lampen en andere curiosa gaan de hele wereld over. Of Delfts blauwe vazen. “Wil in Nederland bijna niemand meer hebben, maar buitenlanders vinden het wel mooi. En ik ben ook min of meer toevallig zonnebrillen gaan verkopen, bijna alleen maar oude modellen van Ray-Ban. Die wilde ik vroeger al graag, maar ik kreeg natuurlijk geen Ray-Ban van mijn ouders. Misschien dat ik er daarom nu honderd heb. Er is soms geen peil op te trekken, maar ik zeg altijd maar zo: het is prachtig als je ervan houdt.”
Kocht hij jaren terug lampen ‘op gevoel’ of gewoon omdat hij ze mooi vond, inmiddels weet hij er veel meer van af en herkent gewilde modellen van ontwerpers. Hetzelfde geldt voor meubelen en andere curiosa. Ingewikkelde studies voor die kennis heeft hij niet gevolgd, maar een aantal jaargangen van het tijdschrift Goed Wonen doet wonderen. De Boer grijnst. “Goed Wonen is een tijdschrift dat in de jaren vijftig voor het eerst verscheen, een soort voorloper van VT Wonen. Regelmatig blader ik die door en steek daar veel van op.”
Volvo Amazone uit 1968
Ja, De Boer is een tevreden man. Prutst, zoals hij het zelf noemt, graag aan lampen om ze een tweede leven te geven. Houdt van de verhalen achter de spullen en wordt blij als hij liefhebbers gelukkig maakt. En heeft zelf ook van die verhalen. "Dertig jaar geleden kocht ik mijn eerste auto, een Volvo Amazone uit 1968, mijn geboortejaar. In de garage hierachter ben ik die gaan restaureren omdat hij natuurlijk in veel slechtere staat verkeerde dan gedacht. Gelukkig had ik voor sleutelen weinig talent, dus strandde ik met mijn project. Ik verkocht de Amazone aan een vriend; die maakte de auto af en heeft er nog jaren in gereden. Mijn overbuurman is sinds een paar jaar de nieuwe eigenaar. De Amazone staat bijna het hele jaar op zijn oprit, zodat ik elke dag uitkijk op de eerste auto die ik ooit kocht. Het is leuk om met Cosmic Design weer op deze plek te zijn. Mooi toch, dat die allereerste kast me het duwtje gaf om een winkel te openen? Het is nu de kurk waarop ik drijf. En dat op deze plek.”
