Terugkijken op 2020
Zojuist heb ik voor de laatste keer in 2020 met een woordvoerder van Tergooi gesproken. Het was een kort gesprek. De belangrijkste vraag was alleen de actuele stand van zaken wat betreft het aantal corona-patiënten in het ziekenhuis. Bijna dagelijks was er contact met het ziekenhuis, zeker in de periode maart-april-mei en ook dit najaar. Met de GGD Gooi en Vechtstreek was er eveneens regelmatig contact. Ook dan ging het over cijfertjes. Is het aantal coronapatiënten toegenomen? Is er een verklaring voor die toename? Nee, was vaak het antwoord, maar het advies is om je aan de maatregelen te houden.
Hoe prettig die gesprekken met het ziekenhuis en de GGD verliepen, het is toch echt te hopen dat we in (de loop van) 2021 wat minder vaak contact hebben met elkaar. Dat er gewoon weer evenementen doorgaan. Dat interviews niet meer digitaal maar gewoon fysiek plaatsvinden en we elkaar gewoon de hand kunnen schudden. En dus niet hoeven te klooien met onze ellebogen (daar kan ik echt niet aan wennen).
Inmiddels is de lockdown - hopelijk eindigt deze medio januari - halverwege en zijn de vaccinlocaties van de GGD bekend. "Je moet ook een beetje vertrouwen hebben in de wetenschap", zegt burgemeester Pieter Broertjes in dit magazine. Hij heeft gelijk, denk ik maar. Wat moet je ook anders? Ik had zijn nieuwjaarstoespraak van begin dit jaar nog eens doorgenomen. Daarin staat nog niks over corona, afstand houden of mondkapjes. Het zou een jaar worden van oogsten. Het lijkt een eeuwigheid geleden en het klinkt allemaal zo naïef.
Want 2020 werd het jaar van geen handen schudden, afstand houden en (daar heb je hem weer) de anderhalvemetersamenleving. Ik vraag me af hoe ik over dertig jaar terugkijk op 2020. Was het inderdaad het begin van 'het nieuwe normaal' of een tijdelijke onderbreking van wat in 2019 nog normaal was. Misschien is een combinatie van allebei een idee. Die files van 2019 hoef ik namelijk niet meer mee te maken.
Maak er wat moois van in 2021.
Stefan van Hees