Bewoners Gooizicht staan onverwachts voor
een lastig dilemma
Alsjeblieft, niet leuren met ouderen. Een glashelder statement dat al even wordt gemaakt in de Hilversumse politiek. Deze herhaalde oproep was afgelopen maand weer actueel vanwege onverwachte verhuisplannen bij Amaris Gooizicht. Dat leidde tot consternatie en stress. Wij namen ter plekke poolshoogte.
Tekst: Ingmar Meijer Foto: Bastiaan Miché
Boos is ze. Heel boos zelfs. De plotse mededeling van de directie dat zij Amaris Gooizicht wegens een ingrijpende verbouwing permanent moet verlaten, heeft er bij bewoonster Trudy Lensink (zie foto op volgende pagina) ingehakt. “Zo ga je niet mensen om”, aldus de Hilversumse.
Voor de afgesproken tijd staat ze al te wachten bij de voordeur. Na het inschrijven, de handen ontsmetten en een medisch mondkapje te hebben gehad, leidt Lensink de weg naar haar kamer. Overal waar we komen, spreekt ze frank en vrij met het personeel. Een grap hier, een compliment over het haar daar. Alle reacties zijn warm en hartelijk. Vanwege de schoonmaak is het even wachten voordat we haar kamer op kunnen om te praten over de situatie in Gooizicht.
Bij het naar binnen gaan, trekt een poster van Chucky die met twee plakbandjes op haar kamerdeur is geplakt, de aandacht. Het is een afbeelding van de moordlustige pop in de film Childs Play. Tientallen minuten later meldt ze dat het personeel die poster heeft opgehangen omdat Lensink wel vaker haar mond roert. “Ik ben geen mak schaap”, zegt ze met gevoel voor understatement. Maar er staat wel bijgeschreven op de poster ‘Chucky loves you’ om aan te geven dat ze allesbehalve een monster is.
Van stal naar stal
Een mix van woede en verdriet overheerst bij de Hilversumse. Bij het lezen van een artikel schiet ze even vol. Ze begint met het lezen van de tekst, maar stopt al snel. Het wordt haar te veel. De aanstaande verhuizing, waar niemand tot halverwege vorige week van wist, grijpt haar duidelijk heel erg aan. En ze is niet de enige, zo verzekert ze. Meer bewoners en ook diverse personeelsleden zouden een overgang niet zien zitten. “Ik voel me als vee behandeld. Alsof we van de ene naar de andere stal worden gebracht zonder dat ik er zeggenschap over gehad heb. Zo ga je niet met mensen om”, vertelt ze in haar kamer op de derde verdieping.
Donderdag 14 januari hebben de bewoners van het woonzorgcentrum aan de Paulus van Loolaan een brief ontvangen waarin staat dat bewoners van drie afdelingen, waaronder die van Lensink, dit jaar nog verhuizen naar Theodotion. Terwijl Gooizicht een grondige renovatie ondergaat, vertrekken Lensink en vele anderen naar Laren. Daar is al een afdeling voor hen vrijgemaakt. Dat is te lezen in het schrijven van Rik van Hardeveld, directeur Wonen met zorg en Revalidatie van Amaris Zorggroep.
Geboren Hilversumse
Op de poster op de deur staat wel bijgeschreven: 'Chucky loves you'
In eerste instantie had Lensink het idee dat het om een tijdelijke verhuizing ging. Dat verhaal deed binnen het woonzorgcentrum al een tijdje de ronde in de wandelgangen. Maar van een terugkeer blijkt nu geen sprake, zo vertelt de Hilversumse. Voor een jaar wil zij best verblijven in Laren. Maar om permanent in Theodotion te gaan wonen, is haar een brug te ver. “Ik ben geboren in Hilversum. Ik ken hier veel mensen. Heb op meerdere plekken in Hilversum gewerkt. Ik houd gewoon van Hilversum”, meldt Lensink, die al dertig jaar in een rolstoel zit. Zij is sinds haar 38ste halfzijdig verlamd.
Belangrijker nog is dat zij heel bewust heeft gekozen voor Gooizicht toen het voor haar duidelijk was dat zelfstandig wonen niet langer kon. Zij kende het onderkomen van Amaris toen zij daar kwam om te revalideren. De warmte van het personeel en de gezelligheid zijn haar altijd bijgebleven. Daarnaast ligt het woonzorgcengtrum midden in Hilversum en is het goed bereikbaar. Na elf jaar zelfstandig wonen in een appartement in St. Joseph was voor haar de enige keuze het woonzorgcentrum aan de Paulus van Loolaan. Na tweeënhalf jaar wachten was daar dan eindelijk een plekje voor haar. Volgens eigen zeggen ging ze van de hel naar de hemel en was het kristalhelder dat dit haar laatste huis zou worden. “Ik ga hier niet eerder weg dan dat ik tussen zes planken lig”, zegt zij.
Hongerstaking
Boven haar hoofd is anders besloten. Dat zij plotsklaps vanaf een A4’tje moet vernemen dat haar toekomst niet in Hilversum maar in Laren ligt, vindt zij mensonterend. Ze heeft er de hele eerste nacht van wakker gelegen. Ze besloot zelfs in hongerstaking te gaan. Van donderdag tot en met zondagochtend heeft ze dat volgehouden. Nadat zij zaterdag last kreeg en de woede wat was gezakt, zag zij in dat het wijzer is om weer te gaan eten en drinken.
Want wie wil strijden, heeft kracht nodig. “Ik knok niet alleen voor mezelf, hè”, zegt ze bevlogen. “Ik ben niet de enige die niet naar Laren wil verhuizen. Het voelt hier als een familie en we worden nu uit elkaar gerukt”, bevestigt Lensink nog maar eens. Ze wijst naar de oudere bewoners. Van mensen van boven de tachtig die minder mobiel zijn en in een vreemde, wat afgelegen en minder bereikbare omgeving komen.
Voldongen feit?
Hoewel de Centrale Cliëntenraad en de Ondernemingsraad nog een advies moeten geven, heeft Lensink het gevoel dat het al een voldongen feit is. Er zijn al afspraken gemaakt met het Larense woonzorgcentrum. Bewoners en personeel gaan mee, zodat de renovatie kan beginnen. Volgens de Hilversumse kunnen de verhuiswagens al in juni voor de deur van het zorgcomplex in de Boomberg staan.
In zijn schrijven meldt Van Hardeveld dat Gooizicht uit 1972 echt toe is aan een opknapbeurt. Het pand voldoet niet meer aan de (zorg)eisen van nu. Daar komt bij dat het gebouw niet meer geschikt te maken is voor kwalitatieve langdurige woonzorg, zoals Amaris dat wil leveren. In een interview met de directeur geeft hij aan dat er andere opties zijn voor bewoners dan alleen Theodotion. Binnenkort beginnen de individuele gesprekken en worden de woonwensen geïnventariseerd.
De uitgebreide uitleg
Uiteraard waren ze bij Amaris Gooizicht voorbereid op reacties van bewoners en familie. De mededeling dat zij moeten gaan verhuizen en dat het klaar is met de woonzorg in dit Hilversumse verpleeghuis is heel ingrijpend. Rik van Hardeveld, directeur Wonen met zorg en Revalidatie van Amaris Zorrggroep, heeft daar alle begrip voor. Al is hij wel geschrokken van de heftigheid van de reacties.
“Het eerlijke verhaal is dat de bewoners niet terug kunnen komen omdat het niet geschikt te maken is voor woonzorg”, geeft Van Hardeveld aan. “Wij willen zorgvuldig met deze situatie omgaan, juist omdat de woonzorg nu niet meer kan. Die verantwoordelijkheid hebben wij naar de huidige generatie bewoners, maar ook naar de volgende generatie”, aldus de directeur.
Laatste woonplek
Hij herkent zich dan ook zeker niet in opmerkingen dat bewoners als vee worden behandeld door de zorgorganisatie. Deze woonzorgvorm kan daar niet meer, is de simpele, maar vervelende conclusie. Dat bovengenoemde mededeling leidt tot onrust snapt hij heel goed. “Als je naar Gooizicht verhuist dan ben je in de veronderstelling dat het de laatste woonplek is. Wij kunnen ons de impact voor bewoners en hun familie goed voorstellen.”
Van Hardeveld geeft aan dat Amaris een week na het verspreiden van de brief start met de individuele gesprekken met de bewoners en hun naaste familie (contactpersoon). Dan zijn de emoties wat gezakt en kunnen de partijen in onderling overleg en rust kijken naar de meest passende oplossing. Want het is helemaal niet gezegd dat alle bewoners naar Theodotion in Laren toe moeten.
Mogelijkheden in Hilversum
“Onze bewoners zitten in een dilemma”, zegt hij. Hij snapt heel goed dat mensen in Hilversum willen blijven wonen. Als dat de duidelijke wens is, zoals van Trudy Lensink, dan gaat Amaris zich daar voor inzetten. Van Hardeveld wijst bijvoorbeeld naar Nieuw Zuid. In het wijkje waar voorheen Zuiderheide stond, heeft de zorgorganisatie mogelijkheden. En anders benadert zij bijvoorbeeld HilverZorg. Aan de andere kant merkt hij dat veel bewoners gehecht zijn geraakt aan het personeel en hun medebewoners. Dan is de keuze voor Laren sneller gemaakt. “Voor beide kanten van het verhaal hebben wij begrip.”
Al jaren ligt bij Amaris de vraag voor: wat te doen met het complex aan de Paulus van Loolaan? Het gebouw stamt uit 1972, is verouderd en voldoet niet meer aan de zorgeisen van nu. Sterker nog, voor woonzorg zoals dat nu gebeurt op drie afdelingen is het pand ook niet meer geschikt te maken. Dat idee bestond al wel, maar de doorslag kwam afgelopen zomer toen deskundigen van de TU Delft door Gooizicht liepen. Volgens Van Hardeveld hadden zij het oordeel voor wat betreft de woonzorg snel geveld. “Na vijf minuten zeiden ze al: ‘Het gaat je nooit lukken dit gebouw in te richten voor woonzorg’.”
Positief advies
Het pand met de grond gelijk maken en het opbouwen zodat er wel gewoond kan worden naar de huidige zorgeisen en -wensen, is een verhaal van een heel lange adem. Dat is een traject van vele jaren. Zeker vijf tot zeven jaar, als alles dan ook meezit, meent Van Hardeveld. Dat is geen optie, dus is gekozen voor renovatie. Nadat de plannen concreet waren en de financiën voor dit project op orde waren, heeft inmiddels ook de raad van toezicht het sein op groen gezet. Dat akkoord is op woensdag 16 december gegeven. Bewust is ervoor gekozen om de betrokkenen na de feestdagen op de hoogte te brengen van de ontwikkelingen. Er hoort nog wel een ‘maar’ bij. De adviesaanvraag moet nog naar de Ondernemingsraad en de Centrale Cliëntenraad. Positief advies van beide organen is nodig.
Als ook zij instemmen moet het hele project in het eerste kwartaal van 2022 zijn afgerond. Het idee voor het pand van Gooizicht is om de binnenkant aan te pakken. Een etage per keer. Stap voor stap aan de slag gaan met als einddoel dat er meer herstelzorg (revalidatie) kan plaatsvinden. Mensen die daar revalideren kunnen daar een paar weken verblijven. De directeur hoopt deze zomer te kunnen beginnen met deze operatie. Ook de verhuizing van de ongeveer zestig bewoners gaat gefaseerd.
