Voicemaildag
Voorheen, zeg maar het pre-coronatijdperk, waren er van die dagen die ik landelijke voicemaildag noem. Wie je die dag ook belde, steevast leidde dat naar: ‘Spreek uw bericht in na de piep’. Noem het een slecht gevoel voor timing. Waarschijnlijker is ‘t dat de personen aan de andere kant van de lijn zo druk waren met hun werk/bezigheden dat opnemen echt niet kon. Sinds de uitbraak van het virus is het met de bereikbaarheid wel beter gesteld, moet ik toegeven. Velen werken vanuit huis. Slechts in enkele gevallen nog wordt het telefoontje doorgeschakeld naar het antwoordapparaat van de gebelde.
De meesten vinden het belletje wel een welkome afleiding. Even niet turen naar de laptop; even uit een digitale meeting. Gelukkig blijven wij als redactie zo goed als verstoken van dit digitale thuisvergaderfenomeen. Van alle kanten hoor je dat deze manier van met elkaar overleggen heel intensief is. Sommigen, zoals de burgemeester en wethouders, hoppen dagelijks van de ene digitale vergadering naar de volgende. Aan het einde van de dag zijn ze gesloopt. ‘Je moet zo veel beter luisteren en opletten’, vertelde een Hilversumse bestuurder me.
Het ellendige coronavirus noopt tot een andere manier van werken. Dat geldt voor ons allemaal. Ook voor ons als redactie, al werkten wij al veel vanuit huis. Maar we waren vooral ook regelmatig in ons gebied te vinden. Dat gebeurt nog altijd, maar mondjesmaat. Geen persbriefingen, uitnodigingen voor onthullingen of openingen of gewoon naar een commissie- of raadsvergadering toe. Journalistiek is immers deels agenda-gedreven. Uiteraard gaan we nog steeds op pad. We houden interviews, maken reportages en zijn aanwezig bij demonstraties of dreigende rellen. Dat is onze taak en die blijven we zo goed en veilig mogelijk uitvoeren. Het vergt nu alleen meer creativiteit en nog meer nadenken over een breed scala aan onderwerpen, want er is veel meer dan alleen coronanieuws.
Tijdens het op pad zijn, merk je het belang van weer echt contact hebbben en maken met mensen die niet je huisgenoten zijn. Dat zijn tevens de momenten dat je weer met meer ideeën, andere concrete onderwerpen en contactgegevens van anderen thuiskomt. Het zorgde voor afwisseling van de dag, maar ook voor nieuwe ideeën en inzichten. Die routine is nu weg. Dat mis ik. Face-to-face is verreweg de beste manier van werken. We appen, mailen, bellen en soms Zoomen heel wat af. Het blijft surrogaat, zoals deze hele coronacrisis voelt. Ik verlang eigenlijk weer naar voicemaildag.
Ingmar Meijer