Afbeelding
Foto: Foto's: © Foto Miché / Bastiaan Miché

Nieuwe boswachter GNR maakte van zijn hobby zijn beroep

Het is een paar graden boven nul en het motregent in het bosgebied tussen de Hoorneboegse heide en de Noodweg. Niet bepaald aangenaam weer voor een korte wandeling om kennis te maken met 29-jarige Dirk Mulderij, de nieuwe boswachter van het Goois Natuurreservaat. We laten ons niet weerhouden door het troosteloze weer en gaan het bos in.

Tekst: Philip Detmar, foto's: Bastiaan Miché


Werken in de natuur zat er al vroeg in bij Dirk Mulderij: “Wanneer ze op de basisschool vroegen wat ik wilde worden zei ik ‘boswachter’. Later ebde dat weg en ging ik naar de PABO om leraar te worden. De natuur bleef trekken en in mijn vrije tijd was ik vrijwilliger in Drenthe bij mijn oude woonplaats Uffelte. In 2014 hoorde ik dat er in Velp een opleiding was voor bos- en natuurbeheer. Dat was wat ik wilde en zo kon ik van mijn hobby mijn beroep maken.”
Nadat hij zijn opleiding in Velp met succes had afgerond - je bent dan nog geen boswachter - was zijn eerste werkplek op Leusderheide. Naast de gebruikelijke werkzaamheden was hij daar ook schaapherder. In 2019 ging hij aan de slag bij het Goois Natuurreservaat, waar hij begon als terreinmedewerker. Vorig jaar ontstond er een vacature voor boswachter waar Mulderij met succes op solliciteerde. Afgelopen november werd hij benoemd.

Veelomvattend

Het wordt tijdens de wandeling snel duidelijk dat de ruim twee meter lange boswachter op z’n plek is. Ondanks het weer geniet hij van de omgeving: “Ik ben een echt natuurmens; hier voel ik me thuis. De taken van boswachter zijn veelomvattend. Je bent natuurbeschermer, beheerder, toezichthouder en gastheer voor de mensen die hier komen wandelen, fietsen, paardrijden of sporten. Dat geheel maakt het juist boeiend. Ik vind het als boswachter belangrijk te zorgen dat er een goede balans is tussen het natuurbeheer en recreatie. Vanzelfsprekend zijn er regels om het gebied in te gaan. Mijn ervaring is dat mensen zich daar vrijwel altijd aan houden. Maar als het nodig is, spreek ik mensen wel aan op hun gedrag. Meestal toont men begrip.”
Mulderij zoekt regelmatig contact met het publiek. “Ik vind de interactie tussen mij en onze bezoekers belangrijk. Regelmatig word ik aangesproken met vragen over dieren, vogels en planten in ons gebied. Bij het Goois Natuurreservaat doen we ook aan educatie en we hopen na deze coronatijd weer excursies te kunnen organiseren. Dat is leuk om te doen en ik heb profijt van mijn onderwijservaring op de PABO.”

Wat ook mooi is dat de natuurliefhebbers meekijken en meedenken, vervolgt Mulderij. Mensen melden bijvoorbeeld dat er op een wandelpad een omgevallen boom ligt. Als het moeilijk is om deze te verwijderen, komt de kettingzaag er aan te pas. “Daarnaast zijn we ook hulpverlener. Laatst was ik bezig om een hek te repareren en kreeg een melding dat er iemand hulp nodig had en niet verder kon. Dan ga je daar heen en verleen je eerste hulp. Als het ernstig is, alarmeer je de hulpdiensten. Die communicatiemiddelen hebben we bij ons. Onze auto is voorzien van een EHBO-kit en voor acute situaties zelfs een AED. Het gebeurt ook dat je bericht krijgt van een loslopende hond zonder begeleider; je moet dan een oplossing vinden om het beest weer bij zijn baas te krijgen. In deze coronatijd zijn we soms ook vuilnisman. In de weekenden als er veel mensen de natuur ingaan, raken de prullenbakken overvol zodat de rommel ernaast ligt.”

Ruim 3000 voetbalvelden

'In deze coronatijd zijn we soms ook vuilnisman'

Het Goois Natuurreservaat beheert en beschermt ruim 2800 hectare (ruim 3000 voetbalvelden) natuurgebied, verdeeld in circa 65 gebieden. Het totale gebied ligt tussen het Gooimeer en Hollandsche Rading tot waar de provincie Noord-Holland grenst aan die van Utrecht. Voor een goed beheer werken er bij het Goois Natuurreservaat vier boswachters en Mulderij is één van hen. Het kwartet boswachters heeft ieder een eigen werkgebied. Het werkterrein van Mulderij is omvangrijk. “Je kunt me overal tegenkomen, maar vooral in het gebied ten zuiden van Hilversum.”
De boswachters kunnen niet alles in hun eentje doen. Het Goois Natuurreservaat prijst zich gelukkig dat er ruim 350 vrijwilligers zijn. Die zijn verdeeld in groepen en de mannen en vrouwen helpen met uiteenlopende werkzaamheden. “Ik heb vier groepen onder mijn hoede, waarmee ik op wisselende dagen aan de slag ga”, vertelt de boswachter. “We doen van alles; van bomen snoeien of omhakken; herstelwerkzaamheden et cetera. Het is leuk en ook leerzaam om met deze mensen de natuur in te gaan. Het is jammer dat door de coronabeperkingen dit werk nu al een tijdje stil ligt. Zodra het mogelijk is gaan we weer aan de slag. Want er is hier en daar wel wat achterstallig onderhoud.”

Bij het afscheid met de bekende elleboog is te zien dat natuurmens Mulderij geniet van zijn werk. Dit is wat hij als kind wilde. Hij besluit: “Ieder seizoen is de natuur prachtig en heeft z’n bekoring. Dat maakt mijn werk als boswachter zo interessant en afwisselend.” Wanneer we het parkeerterrein af rijden, is het kil en dor. Maar als straks het voorjaar aanbreekt, komt de natuur tot leven en wordt alles weer groen.
Het Goois Natuurreservaat werd in 1932 opgericht, met als doel de instandhouding van het natuurschoon in het Gooi door de verkrijging van terreinen. Vanaf het oprichtingsjaar beheert zij de natuurgebieden, die van ’t Gooi een bijzondere leefomgeving maken. Daar is men zuinig op. Met 37 medewerkers wordt er voor gezorgd dat de natuur behouden en toegankelijk blijft. Het Goois Natuurreservaat biedt een thuis aan uiteenlopende flora en fauna. Wandelaars, fietsers, sporters en ruiters komen in de gebieden bosuilen, reeën, orchideeën en vele andere plant- en diersoorten tegen. Natuurkwaliteit en -ontwikkeling, biodiversiteit, een fraai landschap, recreatiemogelijkheden, duurzaamheid, toegankelijkheid en veiligheid zijn de belangrijkste speerpunten.

Afbeelding
Afbeelding