Betrokken allesregelaar 'vindt het ook heerlijk
om even niks te doen'
“Aan wie ga ik mijn liefde geven?”, dacht Henske Jakobs op het moment dat haar kinderen op wereldreis gingen en zij toch een beetje alleen thuis bleef. Nu, zo’n acht jaar later, is de Hilversumse misschien wel hét gezicht van het uitgiftepunt van de Voedselbank Gooi & Omstreken aan de Korte Noorderweg. Eigenlijk ging dat vanzelf. “Ik ging steeds meer doen.”
Tekst: Stefan van Hees, foto's: Bastiaan Miché
Het gesprek met de inmiddels 58-jarige Henske Jakobs - moeder van Yael (28) en David (26) - vindt uiteraard plaats binnen het Hilversumse uitgiftepunt. De overzichtelijke, maar toch enigszins frisse ruimte is deze vrijdag, de dag na de wekelijkse uitgifte, verlaten. De kratten en tassen zijn leeg. Jakobs zet alleen nog even een fraai gevuld babypakket weg in een van de kasten. “Die babypakketten worden gemaakt door Ans, een oudere dame. Zij is ook zo geweldig voor Hilversum. Je heb hier trouwens alleen maar zeer betrokken vrijwilligers. Zo veel mensen denken mee.”
Jakobs groeide op in Bussum binnen een, zoals zij zegt, ‘verkoopgezin’ als oudste van drie kinderen. Haar vader overleed twee jaar terug, met haar moeder gaat het goed. Ze heeft recent haar tweede vaccinatie gehad. Straks gaat zij nog boodschappen voor haar moeder doen. Een dag later houden de vrijwilligers van de voedselbank een winkelactie bij de supermarkt in Kortenhoef. “Dan komt dat ‘handelen’ en ‘verkopen’ wel naar boven”, lacht de Hilversumse. “Dan wil je zo veel als kan ophalen. Weer meer dan de vorige keer. Dat is ook echt het leuke eraan.” Een dag na de winkelactie laat Jakobs nog weten dat er 123 kratten met houdbare producten zijn gevuld.
Aantal cliënten toegenomen
En die volle kratten vanuit de winkelacties zijn hard nodig, blijkt wel weer als de regionale voedselbank een persbericht de deur uit doet waarin staat dat het aantal cliënten het afgelopen jaar toenam. Op zich is dat gezien de coronacrisis geen verrassing. “Maar het was ook niet, ‘o jee, wat een groei’. Er waren een heleboel klanten die hier drie jaar zaten - de duur van een eventuele schuldsanering - en dan is het klaar,” vertelt Jakobs, “al kan de schuldsanering soms wat langer duren of blijven de mensen nog heel even. Bijvoorbeeld als mensen een baan hebben gevonden, maar nog enkele weken moeten wachten op hun eerste salaris. En toen corona kwam hadden we een piek, maar het merendeel van die mensen was al heel snel weer weg.”
Een diverse club mensen zijn de voedselbankcliënten in ieder geval. “Het zou zo mijn dochter kunnen zijn, vervolgt Jakobs. “Het kan iedereen gebeuren. Iedereen kan in de shit raken. Denk aan de stewardessen. Of de man met een eigen zaak. Maar voor sommige mensen is dit wekelijkse bezoek aan de voedselbank tegenwoordig echt een uitje. Er kan nu natuurlijk ook helemaal niks. Hier zijn de mensen toch heel even onder de mensen, al kunnen zij hier dan weer niet te lang blijven hangen. Maar je moet ook streng voor ze zijn. Een keer een pakket bij hen bezorgen omdat zij een keer niet kunnen komen, kan nog. Maar dat moet niet iedere week gebeuren.”
Jakobs, ook al langere tijd werkzaam bij een groothandel voor huishoudelijke artikelen in Lelystad, moet even nadenken over de vraag hoelang zij al vrijwillig bij de regionale voedselbank betrokken is. Zeker weet zij dat het begon toen haar kinderen op wereldreis gingen. “En ik was echt zo‘n ‘moeder-moeder’. Aan wie moest ik nu mijn liefde geven. Ik hoefde nu geen fruitbakjes meer te maken. Volgens mij is dat nu zo’n acht jaar geleden. Ik had er ook voor kunnen kiezen om meer te gaan werken. Maar ik wilde iets doen met mensen. En dan niet met ouderen of mensen met een beperking. En toen ik bij de voedselbank kwam, was dat niet eens met het idee dat ik iets goeds deed voor de maatschappij. Het leek mij vooral heel bijzonder om mensen met een goed gevoel de deur uit te laten gaan. En dit werk is prettig te combineren met mijn baan.”
‘Maar zeker de laatste tijd hebben wij echt goede pakketten’
Vertrouwd
Het uitgiftecentrum aan de Korte Noorderweg voelt voor Jakobs inmiddels vertrouwd. De Hilversumse afdeling van de Voedselbank Gooi & Omstreken is hier nu twee jaar - na vele omzwervingen - gevestigd en het contact met de buren is goed. Voordeel is ook dat alle lege kratten kunnen blijven staan en de spullen niet hoeven te worden opgeruimd. In de Bethlehemkerk bijvoorbeeld, waar het andere Hilversumse uitgiftepunt van de Voedselbank Gooi & Omstreken zit, moet dat wel. “En sinds we op deze locatie buiten uitgeven, is er geen rij wachtenden meer. Mensen komen hier, pakken hun tas en zijn weer weg.”
En was het voor Jakobs zo dat zij zich acht jaar geleden als nieuweling op de vlakte hield, inmiddels is zij een vast gezicht. Leuk vindt zij het nog altijd. “En het doel is om de mensen met voldoende producten weer naar huis te zien gaan. We zijn ook echt op maat gaan werken. De ene persoon wil namelijk zo veel als kan kant-en-klaar. De ander halal. Varkensvlees. Vegetarisch. Er is ook een meneer zonder tanden. Daar houden wij rekening mee. Wij werken echt op maat. Ook is er weleens iemand die erover klaagt weinig te krijgen. Maar zeker de laatste tijd hebben wij echt goede pakketten. Veel aanvoer. Wat ik daar leuk aan vind is de verantwoording. En ook om dingen voor elkaar te krijgen. Wij hebben gewoon een heel leuk team met zeer betrokken vrijwilligers. Ook onderling is het heel gezellig. Momenteel werken we in duobanen, maar eigenlijk wil iedereen het liefst hier iedere week komen.”
En dan heeft Jakobs ook nog eens contact met voedselbankklanten via WhatsApp. Zo stuurt zij aan nieuwe cliënten vooraf een bericht als: ‘We zien u morgen weer bij de Voedselbank’. “Het kwam voor dat mensen dan een keer niet kwamen, omdat zij de verstuurde brief niet hadden begrepen. Met WhatsApp heb je dat snel door en is er sneller contact. En de dankbaarheid die je krijgt. Je ontvangt berichten als ‘wanneer ik het geld zou hebben zou ik iedereen van jullie uit eten willen nemen’. Die reacties zijn zo mooi. Nogmaals, iedereen hier is zo betrokken. De een haalt het brood op, de ander haalt de was op. Weer iemand anders maakt de vloer netjes. Voor iedereen is dit zijn eigen huis. En wij hebben nu ook de mobiele pizzakar van Anneke. Zij heeft inmiddels bij al meer dan honderd klanten pizza bezorgd.”
“Wat praat ik veel hè”, lacht de Hilversumse. “Dat heb ik gauw als ik ergens enthousiast over ben. Maar ik kan ook heel stil zijn. En ik kom misschien wat druk over, maar ik vind het ook heerlijk om even niks te doen. Tijdens corona heb ik geleerd om Netflix te kijken. Lupin bijvoorbeed. Of The Crown. Fantastische series. Maar nee, Netflix is geen verslaving. En van corona heb ik verder ook niet zoveel last, ook niet van de avondklok. Voor jongeren en studenten is het natuurlijk wel vreselijk. Zelf ben ik heel voorzichtig. Ga lekker fietsen of wandelen. Wel ging ik voor corona ‘eindelijk’ naar de sportschool. Maar ja, toen kwam corona.”
Zorgen maakt Jakobs zich als het gaat om een mogelijke toename - door het virus - van mensen die naar de voedselbank zullen komen. “Het is van belang dat we onze voorraad op peil houden, bijvoorbeeld door het houden van winkelacties. Ook is er sinds kort iedere tweede zaterdag van de maand een drive-in bij de Bethlehemkerk. Dan kunnen mensen vanuit de auto producten doneren. Goed bedacht toch?”
Glas halfvol
Maar er kan dus ook heel veel niet, doordat allerlei instellingen en horeca dicht zijn. Toch is voor Jakobs vaak het glas halfvol en kijkt zij er het liefste naar wat wel kan. Als voorbeeld noemt zij een bedrijf in Rotterdam dat voedselbankcliënten uitnodigt om mee te gaan zeilen. Jakobs toont daarbij een bericht op social media van iemand die mee mocht zeilen, maar zich afvroeg hoe hij zonder geld in de Maasstad kon komen. Uiteindelijk is dat probleem opgelost doordat de man een vriend mocht meenemen die hem er naartoe reed. ‘Hier stopt het niet hoor’, schrijft de man nog. “Mijn buurvrouw heeft kinderen. Iemand bakt een feesttaart voor haar dochter, het wordt een prinsessentaart. Vorig jaar stond er een pizzabus bij ze voor de deur. Dit was helemaal gratis. Mijn complimenten stromen over, met dit alles voel je je weer op en top mens en bovenal, je hebt ook wat positiefs te vertellen. Het liefst geef ik alle vrijwilligers een rode roos.”
Jakobs lacht als zij erover vertelt. Hier doet zij het allemaal voor. Ondanks al het gedoe rond corona proberen om dingen voor elkaar te krijgen. En tussendoor toch nog tijd vrijmaken voor andere - eveneens belangrijke - zaken. Zo is de 58-jarige Hilversumse alweer een jaar oma van een kleindochter. Bovendien is haar dochter momenteel opnieuw zwanger, van een tweeling. "En nee, ik ben zeker geen oppasoma”, benadrukt zij meteen. "Maar als mijn dochter me nodig heeft, dan kom ik.”
