Van dure homegym tot aan twaalf geprepte maaltijden in een tas naar Thailand
Het is een manier van leven, zegt Cathelijne Gort. Dat wordt tijdens het interview heel snel duidelijk, want werkelijk alles staat bij deze twee Hilversumse krachtpatsers in het teken van het powerliften. Gaan ze op vakantie moet er een sportschool in de buurt zijn. En in coronatijd hebben beiden de gym naar huis gehaald. Vol overgave gaan zij aan de bak.
Tekst Ingmar Meijer, foto's Bastiaan Miche
Eindelijk konden Christine Rebello en Cathelijne Gort zich weer eens in een wedstrijd meten met de concurrentie. Beide Hilversumse powerliftsters keerden op zaterdag 22 mei met een plak terug van het Nederlands kampioenschap in Maasland. In het afgelopen coronajaar hebben zij dan ook hard getraind. In hun eigen gecreëerde sportschool welteverstaan.
Nooit meer naar de gym, omdat je thuis een eigen gym hebt gecreëerd. Bij het binnenkomen is in één oogopslag te zien dat de woonkeuken tevens een krachthonk is. Het professionele rek met dito barbell en schijven én het lifting platform zijn niet te missen. Daarachter liggen verschillende dumbells. Weer iets verder hangen diverse elastieken en aan de andere kant van de ruimte hangt een optrekstang. Alles is in huis om te kunnen powerliften.
Tijdens de eerste lockdown heeft Rebello snel geschakeld. In eerste instantie kon ze wat spullen lenen, maar al gauw besloot ze de gym in huis te halen. Duizenden euro’s heeft het allemaal gekost, maar het is de investering meer dan waard. “Ik wil nooit meer anders”, aldus de 49-jarige. “Ik kan zo gefocust trainen thuis en ja, soms wordt er een pakketje bezorgd als ik lig te trainen”, vervolgt zij lachend. “Wie mij overigens twee jaar terug had gezegd dat ik een homegym zou hebben, had ik voor gek verklaard.”
Wankel
Inmiddels heeft Gort eenzelfde set thuis staan. Bij haar duurde de aankoop wat langer. Zij heeft tijdens corona vooral buiten getraind. In de sneeuw en de hagel heeft ze trouw en gedisciplineerd haar work-outs gedaan met een rek dat eigenlijk voor auto’s bedoeld is. Al met al was het verre van ideaal. Zo moest ze eens een halter met daarop 80 kilo achter zich laten vallen, omdat het allemaal wankel was. Uiteindelijk besloot de 19-jarige ook een professionele set te kopen, zodat zij zo goed mogelijk thuis kon powerliften.
Terwijl de twee powerliftsters, die voor de gelegenheid helemaal in outfit lopen, aan het poseren zijn voor de foto’s blinken hun medailles - behaald tijdens het NK in mei - op het aanrechtblad. Oranje-zwarte linten om de gouden plak van Rebello. Gort keerde terug met een bronzen medaille van het NK. Voor beide dames zijn het zeker niet de eerste medailles en zeer waarschijnlijk ook niet de laatste. Maar eindelijk was daar weer eens een krachtmeting. Want door corona waren alle wedstrijden van de kalender gehaald. Wat restte, was trainen, trainen en nog eens trainen.
‘En ja, soms wordt er een pakketje bezorgd als ik aan het trainen ben'
Houvast
Trainen zonder doel of wedstrijd in het verschiet. Voor sommigen is dat heel moeilijk. De motivatie zakt weg. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor thuistrainen, omdat de afleiding van andere zaken te groot is. Maar voor de twee Hilversummers was het vasthouden van de discipline, de dagelijkse routine en het blijven volgen van de trainingsschema’s geen enkel probleem. Sterker nog: juist het trainen gaf hun houvast. Het werd nog meer het moment van de dag waar zij naar uitkeken en als de work-out niet zo verliep als gedacht of gehoopt, bepaalde dat voor een groot deel de stemming voor de rest van de dag. “Als ik die topdeadlift niet had gehaald dan was ik daar de hele dag mee bezig”, meldt de master.
Aan tafel wordt al snel duidelijk wat de sport voor de twee betekent. Rebello en Gort blikken terug op het afgelopen ‘trainingsjaar’ en de spreekwoordelijke vlinders beginnen te fladderen. Hoewel de twee dertig jaar schelen, praten zij aan tafel als verliefde pubers over het powerliften. ”Het is een verliefdheid van: o, ik mag weer powerliften. Je valt in slaap met de gedachte hoe je morgen die bench (bankdrukken, red.) gaat doen.” Ook Gort geeft aan dat zij de avond ervoor alweer enorm uitkijkt naar de trainingsdag die gaat komen. Het is al helemaal balen als het een rustdag is, al zijn die er niet zoveel. De 19-jarige, student en personal trainer, hangt zes dagen in de week aan de gewichten. Rebello traint vijf keer in de week.
Geen koelkast
Alles bij de dames staat in het teken van de sport. Rebello is stewardess. Zij reist veel, al viel het aantal vluchten door corona behoorlijk terug. Zo had ze vorig jaar twee maanden geen werk. "Ik had me kapot verveeld als ik niet had kunnen trainen", zegt ze. Als zij reist, heeft zij altijd elastieken mee, zodat zij ook in het buitenland oefeningen kan doen. Tevens gaan er bakjes voeding mee, want er hoort een strikt voedingspatroon bij. Onlangs was zij vier dagen in Thailand en dat betekende dus twaalf geprepte maaltijden mee in de koffer. Dat gaf nogal wat gedoe. Niet alleen bij de douane, maar ook in het hotel, waar zij een kamer zonder koelkast had. Ze haalt haar schouders op van: ach, het hoort erbij en overal is een mouw aan te passen. Haar man steunt haar te allen tijde en is bij iedere wedstrijd aanwezig. In deze tijd van corona is hij haar assistent-trainer op competitiedagen.
Hoewel Gort pas negentien jaar is, is powerlifting haar manier van leven geworden. Haar vriend beoefent dezelfde sport. Dat maakt het gemakkelijker. De ander snapt heel goed wat er voor gedaan en gelaten moet worden. Daarnaast motiveren en stimuleren ze elkaar. Op haar twaalfde kwam ze voor het eerst in de sportschool. Samen met haar vader en broer ging ze eens kijken en het beviel. Vanaf haar dertiende ging ze alleen trainen. Vanaf haar veertiende is ze serieus gaan trainen.
Trainingsarbeid versus rust
Dat is het moment geweest dat bij Gort de knop om ging in haar hoofd. Dat resulteerde in zes, zeven keer in de week naar de gym. In die tijd is zij zich ook meer in de materie gaan verdiepen qua techniek, voeding en trainingsarbeid versus rust. In eerste instantie wilde ze bodybuilder worden, maar met die mededeling waren ze thuis niet zo blij. “Oké, dan ga ik powerliften”, klinkt het nu laconiek uit haar mond.
Een aantal jaar later hoort Gort bij de top van Nederland. Gezien haar leeftijd heeft ze nog werelden te winnen. Ofwel: er zit nog genoeg groei in. En eigenlijk geldt dat ook voor Rebello. Hoewel zij drie decennia ouder is, doet de voormalige fitgirl pas vier, vijf jaar aan powerliften. Dat is relatief pril en ook daarom verwacht de 49-jarige zich nog voldoende te ontwikkelen. In de toekomst zal de competitie groter zijn, want beiden zien dat steeds meer vrouwen gaan powerliften. “Het wordt steeds populairder.”
Technisch verplaatsen
Powerliften bestaat uit drie onderdelen: squatten, benchpress en deadliften. In de coronaperiode hebben de twee onder meer aan hun kracht en techniek kunnen werken en ook kunnen testen met voeding. “We hebben het afgelopen jaar besteed om sterker te worden. Daarnaast konden we ons lichaam doordat er geen wedstrijden waren rust gunnen en hadden we tijd om te bouwen”, stelt het duo. Beiden geven aan dat powerliften niet draait om brute kracht, maar dat het er vooral gaat om hoeveel gewicht je technisch kunt verplaatsen. Techniek boven kracht dus. Het is het grootste misverstand over de sport, vinden zij. Via hun coaches kregen ze hun schema’s. Dat gaat allemaal online, net zoals de feedback die zij krijgen op hun trainingen. De twee sturen hun trainers filmpjes toe van de oefeningen die ze doen en krijgen dan vervolgens weer tips.
Tijdens het interview met de twee is het een kleine week terug dat ze eindelijk weer eens voor het ‘echie’ mochten powerliften. Dat leverde voor Rebello verwacht goud op. In de klasse tot 57 kilo verpulverde zij met een eindtotaal van 385 kilo (135 kilo squat, 80 kilo benchpress en 170 kilo deadlift) de rest van het veld. Ondanks de eerste plek met 50 kilo meer dan de nummer twee overheerst onvrede. Goud met chagrijn. Ze realiseert zich dat dit een gekke gedachte is, maar haar uitleg is dat er veel meer in had gezeten. Ze meent in totaal nog wel tien tot vijftien kilo meer. Ze baalt dat ze, naar haar gevoel, steken heeft laten vallen.
Gewichtsklassestress
Gort keerde terug met een bronzen plak. Voor de 19-jarige was het een behoorlijk gevecht om gewicht te verliezen. De gewichtsklasse tot 72 kilo waar zij normaal in uitkomt, is geschrapt. Voor haar betekende dat terug naar -69 kilo. In vier dagen tijd verloor ze 2,5 kilo. Alles bij elkaar had de jonge Hilversumse het gepresteerd om in twaalf weken 8,5 kilo lichter te worden. “Het hoort erbij, maar het is wel heel heftig”, zegt ze. Daarbij is dat puur krachtverlies. Bij de weging was ze helemaal uitgedroogd en had ze ook de stress van de gewichtsklasse, zoals zij het omschrijft. “Het is vooral een mentaal ding”, aldus Gort. Wel merkt ze op dat ze in het vervolg uitkomt in de klasse tot 76 kilo. "Dan kan ik lekker eten", meldt ze met een glimlach.
Dat geldt eigenlijk voor de hele sport. Powerliften is vooral een gevecht tegen jezelf. Letten op wat een ander doet, heeft geen zin. Steeds is het alles uit jezelf halen, daarbij de top van je kunnen aantikken en liever nog persoonlijke records vestigen. Met haar negentien jaar heeft Gort indrukwekkende cijfers op haar naam staan: 135 kilo squat, 102,5 kilo benchpress en 205 kilo deadlift. Met een totaalscore van 397,5 kilo mocht de junior het bronzen treetje van het podium betreden. Vanwege het snelle gewichtsverlies en dik een jaar lang geen competitie te hebben gehad, was een PR op voorhand niet haalbaar. Maar het gevoel dat er meer inzat dan er uitkwam, overheerst ook bij haar.
Over een paar weken hoopt Rebello te kunnen schitteren op het Europees kampioenschap. Daar bestond tijdens het interview nog onduidelijkheid over: gaat het wel of niet door? Vorig jaar maart pakte zij deze titel. Dat was meteen de laatste wedstrijd die ze kon doen. Gort is begin juli weer in actie gekomen tijdens het Nederlands kampioenschap bankdrukken. En zoals uit dit verhaal blijkt, leggen de twee Hilversummers de lat voor zichzelf hoog.
