‘Wijn is als het heelal, eindeloos, er komt elke keer een sterretje bij’
Hij noemt zichzelf gekscherend ‘de lokale drugshandelaar’ - wijn is immers een verdovend middel - en vindt het vooral leuk om mensen met deze alcoholische drank ‘op te voeden’ en blij te maken: eigenaar Gerard Woutserson van wijnkoperij Mijn Hemel op de Gijsbrecht van Amstelstraat. “Je neemt de mensen mee op avontuur.”
Tekst: Stefan van Hees, Foto's: Bastiaan Miché
Het gesprek met de ondernemer (en de eigenaar van enkele panden in de winkelstraat) vindt plaats enkele dagen na de uitkomst van de stemronde voor de zogenoemde Bedrijven Investeringszone (BIZ). De Gijsbrecht staat daarmee ook de komende vijf jaar - net als het afgelopen decennium - te boek als zo’n BIZ-zone en dat betekent dat alle ondernemers moeten bijdragen aan de activiteiten (verlichting, plantjes, evenementen et cetera). Nieuw is dat er een tweede BIZ is in de winkelstraat: die van de pandeigenaren.
Het bestuur kwam afgelopen week al bijeen om onder meer te proosten op de goede uitslag, vertelt Wouterson. Hij was als pandeigenaar nauw betrokken bij de stemming rond de BIZ-vastgoed en druk doende om mensen zover te krijgen. Een meerderheid moet daarmee namelijk akkoord gaan. Toch ziet hij zichzelf meer als ondernemer dan als pandeigenaar. “Dat vastgoed is in de loop der jaren gegroeid, maar was nooit de opzet. Ik wilde gewoon een leuke winkel hebben waar ik plezier aan beleef”, klinkt het enigszins bescheiden.
Alles onder één dak
Desondanks beseft de Hilversummer het belang van met elkaar verenigen om de winkelstraat een beetje leuk te maken en te houden. “En nu met de vastgoedeigenaren erbij kunnen wij gezamenlijk optrekken richting de gemeente. Je creëert een aantrekkelijk winkelgebied. En je wilt toch een soort winkelcentrum: alles onder één dak. Als er bijvoorbeeld ruimte vrijkomt, is het de vraag wat daar dan inkomt. Als een huurder bij een pandeigenaar de huur opzegt, is het handig om dit in een vroeg stadium te weten. Dan kunnen wij kijken wat voor een soort zaak we daar zouden willen hebben. Een mooie herenschoenenzaak bijvoorbeeld. En niet weer een kapper. Daarvan zijn er al genoeg in Hilversum.”
Om zich heen ziet Wouterson vooral nauw betrokken bestuursleden en winkeliers die samen iets moois willen maken van de winkelstraat. Die Gijsbrecht is ook altijd goed voor hem geweest, zegt hij. Inmiddels is de ondernemer al ruim 25 jaar actief in ‘het hart van Hilversum-Zuid’, zoals de Gijsbrecht zichzelf graag presenteert. “Ik wilde een wijnwinkel beginnen en in die tijd was er maar één wijnwinkel in Hilversum; in het centrum. Met de detailhandelsnota uit 1983, daarin stond trouwens dat er in Hilversum overbewinkeling was, heb ik een ondernemersplan geschreven. De Gijsbrecht was goed bereikbaar en er waren veel winkels voor dagelijkse boodschappen. In 1995 ben ik er begonnen.”
Gerard Woutserson zag 31 jaar daarvoor het levenslicht: op 8 juli 1964. Hij werd geboren in Soest, maar verhuisde als zevenjarig jochie met zijn (in Hilversum geboren) ouders naar Hilversum. Naar de Rembrandtlaan. Regelmatig deed hij daarom in die tijd boodschappen op de Gijsbrecht. En al snel was er de interesse in wijn. Als elfjarige mocht hij af en toe proeven en las hij erover. In school had hij minder interesse. “Ik heb de school niet afgemaakt. Dat vond mijn moeder prima, maar ik mocht niet thuis blijven hangen. Toen had je nog dienstplicht en daar kreeg ik de rol van hofmeester. Ik had een onwijze klik met de onderofficieren. Dat gastheerschap was ontzettend leuk.”
Leerling-kelner
'Je wilt toch een soort winkelcentrum: alles onder één dak'
Door dat gastheertje spelen ontdekte Wouterson zijn liefde voor het horecavak. Hij werd leerling-kelner bij onder meer De Nederlanden (Vreeland), De Prins van Oranje (Baarn)en de Vrije Heeren (Laren). Alle nodige papieren wist hij binnen te halen. Probleem in de horeca is echter dat wanneer een tafel een avond niet wordt bezet, het niet zo is dat de avond erna diezelfde tafel twee keer wordt bezet. Met een doos wijn is dat net even anders. Die kun je de volgende dag alsnog verkopen. “En ik was altijd aan het werk als iedereen vrij was, was niet bij de familiefeestjes. En uit ging ik wel, maar dan met mijn collega’s. Kijk, ik vind horeca nog altijd het leukste vak dat er is, maar ik wil ook een beetje een leuk leven hebben.”
Wouterson vervolgde daarom zijn werkzame leven in de wijnen. Hij was al werkzaam in wijnwinkels en besefte dat wat hij voor een baas doet, hij ook voor zichzelf kan doen. De Hilversummer oriënteerde zich, sloot zich vervolgens aan bij Gastrovino (waar meerdere wijn- en delicatessenwinkels bij zijn aangesloten) en begon zijn eigen wijn- en delicatessenwinkel in het pand waar nu het Kruidvat zit. De naam: Mijn Hemel, wijnen en spijzen. Maar waarom ‘Mijn hemel’? “Ik wilde niet mijn eigen naam”, begint Wouterson. “Vervolgens had ik twee A4’tjes met namen. Toen belde ik een vriend en die moest zo hard lachen bij het horen van deze naam. En ‘Mijn hemel’ kan overal bij. Het heeft ook eigenlijk nooit tot negatieve reacties geleid. Ja, van één vrouw vanwege het geloof. Die zei dat zij nooit over de drempel van de winkel zou stappen. (lachend, red.) Achteraf besefte ik wel dat zij op dat moment binnen stond.”
Totaal nieuw concept
Maar, ‘mijn hemel’, wat werd de winkel een succes. “Het was een totaal nieuw concept. Mensen konden er terecht van borrel tot en met koffie. We wonnen (in 1997, red.) de prijs voor ‘beste speciaalzaak van Nederland’. Alles viel samen. Het was kwalitatief goed . Maar ja, het groeide toen boven mijn hoofd. Ik zat in een kantoor. Niet meer in een winkel. Was een soort personeelsmanager. Het succes kwam ook zo snel, maar ik had meer naar achteren moeten kijken: Waar sta ik? Waar ga ik naartoe? Maar ik voelde me net Alice in Wonderland, vind ook alles leuk.”
En toen kwam het besef om te herstructureren. Het roer moest om. Er volgde een doorstart en in 2004 een verhuizing naar de Gijsbrecht van Amstelstraat 216. Die verhuizing had ook te maken met de herinrichting van de Neuweg naar eenrichtingsverkeer. Het werd moeilijker parkeren. In de nieuwe winkel - Wouterson noemt hem gemakshalve Mijn Hemel 2 - lag de focus op wijn. “Dat was een enorme omschakeling. Voorheen was ik met mijn verse producten dagelijks bezig. Nu niet. Ik had daardoor meer tijd. Ik ben ook veel klanten die voor de combi wijn-delicatessen kwamen, kwijtgeraakt. Maar toch heb ik het aan de praat gekregen. Hoe dat komt? Ik heb verstand van wijnen, al noem ik mezelf geen kenner. Wijn is namelijk als het heelal. Er komt elke keer een sterretje bij. Het is eindeloos. En ik weet hoe de klassieke smaken in elkaar steken. Ik voed mensen op. Zeg dat ze deze of deze eens moeten proberen. Daar maak ik mensen blij mee, neem ze mee op avontuur.”
Het avontuur Mijn Hemel 2 duurde ongeveer acht jaar. Het pand werd te klein. Uitbreiden kon, maar ineens kwam twee deuren verderop een veel groter pand vrij en dus volgde opnieuw een verhuizing. “Met de uitbouw zou ik 120 vierkante meter hebben, maar in het nieuwe gebouw had ik ineens 155 vierkante meter. Het andere pand had iets knussigs, iets kneuterigs. Maar deze is vier meter breder. Daardoor ben je meteen veel zichtbaarder.”
En het gaat goed met de winkel, ondanks corona. Sterker nog, zegt Wouterson: “Corona is goed voor mij geweest. In mijn optiek was er ook niet zoveel aan de hand als iedereen goed afstand had gehouden. Maar ze (de politiek, red.) hebben ergens een streep moeten zetten. En ik viel onder dezelfde code als de supermarkten.” Maar voelt het dan niet gek dat een wijnhandel open kon blijven en bijvoorbeeld een boeken- of kledingwinkel niet? De ondernemer snapt de discussie. Ondertussen toont hij op zijn mobiel bij zijn WhatsApp dat hij zichzelf gekscherend omschrijft als ‘lokale drugshandelaar’. “Het is natuurlijk een verdovend middel, alcohol. Het is geaccepteerd. Niet een glaasje drinken wordt gezien als ongezellig. Maar het gaat om de gematigdheid. Te veel cola is ook niet goed.”
Doordat de horeca de voorbije maanden wel lange tijd dicht was, kwamen veel mensen die toch iets lekker wilden drinken (ook) naar Mijn Hemel. “De consument heeft de prijs losgelaten. Het was leuk om hen te adviseren. Mensen waren nieuwsgierig. Er kwamen nieuwe klanten, klanten van vroeger en de klanten die er al waren besteedden nu wat meer. Nu corona voorbij is, hoop ik dat een deel zal blijven hangen. We gaan het zien.”
De Ideale Gijsbrecht
Tijdens het gesprek scheurt er een politiewagen met loeiende sirenes door de Gijsbrecht. Opvallend blijft toch ook hoe hard de automobilisten en ook fietsers over de weg en fietspaden scheuren. Niet voor niets presenteerden de ondernemers alweer bijna twee jaar terug het plan voor ‘De Ideale Gijsbrecht’, waarbij de auto te gast is. Voor Wouterson is met de twee BIZ-en het moment daar dat er iets moet veranderen in de straat. Ook de politiek ziet de noodzaak daarvan wel in, maar vreest met De Ideale Gijsbrecht voor nog meer autoverkeer op met name de Diependaalselaan. Wouterson denkt daar anders over. “Als je de Gijsbrecht aanpakt en het veiliger wordt, hoeven er echt geen problemen op de Diependaalselaan te ontstaan. Het wordt daar echt niet drukker”, denkt hij. Het is nu tijd voor actie, al is er het besef dat ondernemers vaak meer de vaart erin hebben dan de politiek.
Wouterson zelf is inmiddels dik 25 jaar ondernemer en een bekend gezicht op de Gijsbrecht. Hij woont er ook, samen met zijn vriendin Annemarie en hun vijfjarige zoon Jonathan. Uit een eerdere relatie heeft hij nog een dochter en zoon van 21 en 18 jaar. Vindt hij het werk nog steeds leuk? Na enig nadenken (toch wel) is het antwoord ‘ja’. Hij zou hooguit wat minder met de dagelijkse gang van zaken bezig willen zijn. “Ik zie mezelf dit nog wel even doen, maar wel wat meer op de achtergrond. Maar het is fijn hier op de Gijsbrecht, alsof je lekker in het buitenland bent. Dat vakantiegevoel. Een dorp in een dorp.” Op de vraag of hij nog andere hobby’s heeft behalve ondernemen is het antwoord lezen en eten en drinken. “En ik houd van muziek. Klassieke muziek vooral. Of ik een favoriete componist heb? Nee, het is net als met wijn. Ik zeg altijd: dit is mijn favoriete wijn, maar morgen kan het een andere zijn.”
