Hemelvaart voor tjiftjaf
Het klinkt weer eens luguber, maar de waarheid is vaak keihard. Want wat trof ik aan op de weg naar Weesp, vlak bij de plek waar Harry laatst zo'n prachtige koekoek kiekte? Op het asfalt zag ik al van een afstand dat er iets mis moest zijn gegaan voor twee vogeltjes. Bij nadere beschouwing bleek het om twee verongelukte tjiftjaffen te gaan, duidelijk een paartje dat mogelijk elkaar achterna was gevlogen tijdens een paarvlucht. Eentje ervan was geplet en dus morsdood, maar het andere diertje was nog in leven en maakte nog een paar kleine schokbewegingen. Het zielige vogeltje raapte ik dus maar op en een paar tellen later ging dit nog gave tjiftjafje in mijn warme hand dood. Uitgerekend op Hemelvaartsdag. Toch hartverscheurend, maar het beestje zal de wetenschap dienen en opgenomen worden in de collectie van Naturalis in Leiden. Wat mij ook opviel was dat 'de gewone man' kennelijk meer aandacht heeft voor wat er in de lucht vliegt dan ik ooit had kunnen vermoeden, want al een paar keer werd ik opmerkzaam gemaakt op het fenomeen gierzwaluw (daar zijn ze weer): dit jaar zo heel schaars. Juiste waarneming, want het ziet ernaar uit dat het vele gerotzooi aan daken dan toch zijn tol lijkt te eisen. Van een ander kaliber was de melding van mijn natuurvriendin Marjan die van een buurvrouw in haar hofjeswijk in Naarden op de hoogte werd gebracht van een dode ijsvogel, zomaar op de speelweide. Ga maar gissen over hoe en wat!