Ouderwets hutjemutje
Er kwam een uitnodiging de afgelopen maand in de mail voor een overleg met de redacteuren van de andere weekbladen - Gooise Meren, Huizen en Weesp - binnen Enter Media. Op een donderdagochtend, doorgaans een wat rustiger moment in de week. Prima, was mijn gedachte, nog altijd in de veronderstelling dat dit overleg (weer eens) digitaal zou plaatsvinden. Inmiddels was er al een (fysieke) redactieborrel geweest. 'Nieuwe' collega's, die soms al ruim een jaar bij een van de genoemde weekbladen werkzaam zijn, zag ik toen voor het eerst in levenden lijve. Een fysiek overleg was echter nog niet bij me opgekomen.
Totdat ik twee uur voor dat overleg werd gebeld door een collega die aan het eind van dat gesprek zei dat we elkaar zo in Weesp - daar zit de centrale redactie - zouden treffen. Direct was er weer het besef dat corona - en dan vooral de maatregelen - voorbij zijn en we elkaar weer gewoon kunnen ontmoeten. En hoewel zo'n fysieke vergadering me dan wel weer extra reistijd kost, is het vooral fijn om elkaar weer te zien, elkaar de hand te schudden of (in een enkel geval) een knuffel te geven.
Dit magazine gaat naar de drukker twee dagen na Koningsdag. Op de vrijmarkt in Hilversum was het ouderwets gezellig. Heerlijk was de gedachte dat corona er nooit is geweest. Mensen liepen hutjemutje langs de kleedjes en schudden elkaar enthousiast de hand bij een deal van tien speelgoedauto's voor een euro.
Ook bij interviews, onder meer de portretten in dit magazine, wordt vooraf en achteraf gewoon weer de hand geschud. Soms nog wat onwennig. Dat wel. Misschien is dat niet helemaal verstandig, maar het geforceerde gedoe met een boks of elleboog is sowieso niet aan mij besteed. Toch komt corona uiteraard nog in de verschillende verhalen aan bod. Zo blikken we met oud-wethouder Nicolien van Vroonhoven terug op haar verblijf in Australië waar nog een veel strengere lockdown gold dan hier.
Ook waren we bij de afsluiting van een project over concentratiekamp Wöbbelin. Dat project lag continu stil vanwege corona, maar de betrokkenen binnen dit project zijn op het moment dat ik dit schrijf dan eindelijk bij deze jaarlijkse herdenking aanwezig. Ook 'onze' dodenherdenking in het Rosarium is gewoon weer fysiek en hutjemutje op elkaar. Heerlijk. Ik hoop vooral dat het zo blijft.
Stefan van Hees