Wie wil er nou geen eitje van Sparnaay aan de muur?
Mensen ZaterdagportretHij kan schilderen en pianospelen. Hij maakt van platgetrapte colablikjes die hij op straat vindt een kunstwerk. Dat nog leuk is ook. Het ogenschijnlijke gemak waarmee hij opereert is om jaloers op te zijn. Tjalf Sparnaay lacht. Een kwestie van de juiste talenten in je rugzakje hebben en, dat is belangrijker, ze benutten.
De weg naar het huis van Sparnaay (1954) in een van de mooiste wijken van Hilversum is stil. Op slechts een steenworp afstand van de ‘s-Gravelandseweg, maar hier word je niet van je sokken gereden door scootertjes met knallende uitlaten en zie je nauwelijks mensen op de fiets. Hooguit een wandelaar, met hond. Vrolijk loopt Sparnaay naar het hek en doet ‘m open. “Ja, dit is toch fantastisch hè? Kijk dat huis, zie de tuin. We zijn zo blij dat we dit konden kopen.”
Verschrikt en niet gediend van het bezoek sprint kater Pim de bosjes in. Om er zeker van te zijn dat-ie niet wordt gevolgd, blijft het beestje achterom kijken. Of zijn atelier hier ook is? “Zeker, kom verder.” De lichtblauwe deur die hij opendoet, is groot. “Dit was vroeger de pa..